Albertus en Roelof Boonstra
Ik heb Warnerius van Ouwerkerk Sleijster en Hendrikje van Olst goed gekend. Zij hadden geen eigen kinderen en namen in ca. 1910 twee pleegkinderen op die wees geworden waren. Dat waren mijn vader Albertus Boonstra en zijn broer Roelof Boonstra. Beiden groeiden op in het gezin aan de Bonenburgerlaan, en moesten uiteraard ook timmerman worden, wel een beetje tegen hun zin, maar goed, dat was normaal in die jaren.

Mijn vader Albertus bleef ook na het faillissement van zijn pleegvader actief in de bouwerij in Heerde. Het in de site vermelde huis aan de Jasmijnstraat is door hem gebouwd, evenals vele andere niet genoemd. Broer Roelof was inmiddels verhuisd naar Utrecht. Leuk is misschien om te vermelden dat mijn oudste broer vernoemd is naar opa Sleijster; hij heet dus Bernard Boonstra.

In de bezettingsjaren woonde het gezin Albertus Boonstra bij opa en oma Sleijster aan de Bonenburgerlaan in het nu verdwenen huis; nu de plek voor de auto-showroom. Ik ben daar in 1943 geboren. Mijn vader's zelf gebouwde huis aan de Hagestraat 5 (met werkplaats) was gevorderd door de Duitsers. Overigens ging het gezin Boonstra na de oorlog naar het huis Hagestraat 5 terug. Wij hebben daar tot 1969 gewoond. De 4 kinderen waren toen al de deur uit.

De foto van de drie Boonstra-kinderen was voor mij nieuw. Mijn vader heeft na de dood van opa al zijn bezittingen aan de familie Sleijster overgedragen, vandaar.
Het klopt dat Maria Roelofina aanvankelijk ook in het gezin Van Ouwerkerk Sleijster woonde. Zij was evenwel sterk achterlijk en is op ca. 16 jarige leeftijd verhuisd naar Dordrecht, naar een tehuis van het Leger des Heils, waar ze ook overleden is in 1968. Broer Roelof is in 1952 geëmigreerd naar Canada. Hij overleed tijdens zijn eerste vakantie in Nederland in 1971.

Mijn vader is driemaal getrouwd en ook driemaal weduwnaar geweest. Zijn 1e vrouw Petronella Vedder kwam uit Nijkerk en werkte als kindermeisje bij de familie Roosmale Nepveu op het nu afgebroken buitenhuis Het Veen. Zij kreeg 4 kinderen, waarvan ik de jongste ben. Zij overleed op 48-jarige leeftijd in 1947. Vader is in 1949 hertrouwd met een Friezin uit Bolsward, Hittje Dijkstra. Zij heeft ons verder opgevoed en overleed op 64-jarige leeftijd in 1967. Mijn vader is in 1969 voor de 3e maal getrouwd met de Heerder weduwe Eva van de Oosterkamp-Runia. Zij overleed 3 jaar voor mijn vader in 1986. Vader werd zelf ruim 85 jaar en woonde de laatste 13 jaar aan 't Roetnest in Heerde.

Warnerius van Ouwerkerk Sleijster
Mijn vader is tot na de oorlog 40-45 actief gebleven in de bouwerij. Hij en zijn broer Roelof waarschuwden hun pleegvader meermaals dat hij failliet zou gaan in de crisis van de 30-er jaren. Opa leende steeds geld van familie om op de been te blijven, maar hij was steeds zeer onzakelijk, bouwde huizen op de pof en dat kon niet goed gaan. Dus was hij al in 1931 failliet. Zijn huis aan de Bonenburgerlaan 52 werd gekocht door de Van Apeldoorn's (van De Klok toen), evenals de inboedel. Wel mochten opa en oma er gratis blijven wonen, mits mijn vader voorzien zou in hun levensonderhoud.
Dat is ook gebeurd, zeker totdat de Algemene Ouderdoms Wet in 1953 werd ingevoerd (zij gingen toen "van Drees-trekken". Tja, eigenlijk hadden ze niet zoveel nodig in die tijd. Ze waren zuinigheid gewend.

Zijn dood kon eigenlijk ook niet mooier: hij was jarig op 21 december: in 1968 zijn 93e. Bij het opstaan viel hij uit zijn bed en, naar later op de dag bleek, brak hij enkele ribben. Toch zat hij de hele dag in zijn stoel om bezoek (o.a. van familie Wit uit Den Haag) te ontvangen. 's Avonds werd het mijn vader (die net een poos voor de 2e keer weduwnaar was) te machtig, en werd opa naar ziekenhuis Weezenlanden in Zwolle vervoerd, waar hij een week later aan interne bloedingen in vrede overleed in bijzijn van mijn vader en ik.
De verpleegsters noemden hem steeds "meneer Van Ouwerkerk", en dan riep hij: jawel, zeg maar Sleijster! Het was wonderlijk om te merken hoe hij zich overgaf in het besef van het einde. We hadden meer opstand verwacht van een man die zo "recht in de leer" was. Hij zei: "t is mooi ewest, Bertus (mijn vader), ie bint een beste zeun e-west". Mijn vader klopte hem na het sterven op zijn kale bolletje, en zei: "ga in vrede". De begrafenis was op 2 januari 1969 vanuit mijn vaders huis, waar de dominee heel passende woorden wijdde aan opa's leven. Zo'n gereformeerd monument was zelfs in die tijd al zeldzaam!

Mooie herinneringen! Zeker: Jan van Riemsdijk had gelijk: Heerde is het mooiste plekkien van ons boeren-vaderland!