[1]

Name: Jane GUILDFORD
NPFX: Duchess of Northumberland
Sex: F
Birth: 1504 in The South Ports,Northumberland,England
Death: 22 JAN 1554/1555 in Chelsea,Middlesex,England

[2]

Name: Eleanor WEST
Sex: F
Birth: C. 1481 in Offington,Sussex,England

[3]

Name: Edward GUILDFORD
Sex: M
Birth: C. 1474 in Offington,Sussex,England

[4]

Name: Elizabeth MORTIMER
Sex: F
Birth: C. 1459 in Mortimer Hall,Hampshire,England
Death: Aft 10 MAY 1536

[5]

Name: Thomas WEST
Sex: M
Birth: 1457 in Offington,Sussex,England

[6]

Name: Eleanor DE CORNWALL
Sex: F
Birth: C. 1428 in Burford,Shropshire,England

[7]

Name: Hugh MORTIMER
Sex: M
Birth: C. 1429 in Mortimer Hall,Hampshire,England

[8]

Name: Edmund DE CORNWALL
Sex: M
Birth: C. 1382 in Burford,Shropshire,England
Death: C.1443 in Cologne,France

[9]

Name: Elizabeth BARRE
Sex: F
Birth: C. 1412 in Y Barri,Glamorganshire,Wales
Death: 1468

[10]

Name: Richard DE CORNWALL
Sex: M
Birth: 1360 in Burford,Shropshire,England
Death: 10 JAN 1442/1443 in Burford,Shropshire,England

[11]

Name: Cecelia MERBURY
Nickname: Alice
Sex: F
Birth: C. 1364 in Weobley,Herfordshire,England

[12]

Name: Geoffrey DE CORNWALL
Sex: M
Birth: C. 1288 in Burford,Shropshire,England
Death: 1335

[13]

Name: Cecelia SEYMOUR
Sex: F
Birth: C. 1337 in Burford,Shropshire,England
Death: 26 JUL 1369 in Burford,Shropshire,England

[14]

Name: Richard DE CORNWALL
Sex: M
Birth: 1311 in Burford,Shropshire,England
Death: OCT 1343 in Burford,Shropshire,England

[15]

Name: Sibella BODRUGAN
Sex: F
Birth: C. 1315 in Burford,Shropshire,England
Death: APR 1349 in Burford,Shropshire,England

[16]

Name: Geoffrey DE CORNWALL
Sex: M
Birth: C. 1288 in Burford,Shropshire,England
Death: 1335

[17]

Name: Margaret MORTIMER
Sex: F
Birth: 14 SEP 1295 in Richard's Castle,Herfrdshire,England
Death: 1345

[18]

Name: Richard PLANTAGENET
Sex: M
Birth: C. 1252 in Berkhamstead,Hertfordshire,England
Death: 1296 in Berwick,Northumberland,England

[19]

Name: Joan SAINT OWEN
Sex: F
Birth: C. 1260 in Winchester,Hampshire,England

[20]

Richard van Cornwall (Winchester, 1209 - Berkhampstead, 1272) was de tweede zoon van de Engelse koning Jan zonder Land en diens tweede echtgenote Isabella van Angoulême.
Hij huwde:
in 1231 met Isabella (-1240) dochter van graaf William I van Pembroke, weduwe van Gilbert de Clare, earl van Gloucester
in 1243 met Sancha van Provence (-1261), dochter van graaf Raymond Berengar V van Provence
in 1269 met Beatrix (-1277), dochter van Diederik van Falkenburg.
Richard kreeg de volgende kinderen:
Hendrik van Almayne (1235-1270)
Edmund van Cornwall (1249-1300), die huwde met Margaretha de Clare (1250-1312), dochter van Richard I van Gloucester.
Richard werd in 1257 tot Rooms koning verkozen door de aartsbisschoppen van Mainz en Keulen, de paltsgraaf van de Rijn en de koning van Bohemen - tegen Alfonso van Castilië en werd in in Aken gekroond. Zijn regering beperkte zich tot weinig meer dan juridische haarkloverijen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_van_Cornwall
-----
Name: Richard PLANTAGENET
NPFX: King of the Romans
Sex: M
Birth: 5 JAN 1208/1209 in Winchester, Hampshire, England
Death: 2 APR 1272 in Berkhamstead, Hertfordshire, England
Event: Ellection 1256 England?

[21]

Name: Sancha PROVINCE
NPFX: Countess Of Province?
Sex: F
Birth: C. 1225 in Aix En Provence
Death: 9 NOV 1261 in Berkhamstead,Hertfordshire,England

[22]

Jan zonder Land 1167-1216
Koning van Engeland
Periode 1199-1216
(Voorganger: Richard Leeuwenhart, Opvolger: Hendrik III)
Graaf van Maine
Periode 1199-1204
(Voorganger Richard Leeuwenhart, Opvolger Jan Tristan)
Vader: Hendrik II
Moeder: Eleonora van Aquitanië
     Jan zonder Land (Engels: John Lackland; Frans: Jean sans Terre) (Beaumont Castle (Oxford), 24 december 1167 – Newark Castle (Nottinghamshire), 18/19 oktober 1216) was koning van Engeland van 1199 tot 1216. Hij was de jongste zoon van Hendrik II en Eleonora van Aquitanië . Hij was zijn vaders favoriete zoon, maar aangezien hij de jongste was, ontving hij geen gebieden op het vasteland, wat zijn bijnaam verklaart. Na de dood van zijn broer Richard Leeuwenhart in 1199 volgde hij hem, overigens niet zonder slag of stoot, op.
     Al voor zijn troonsbestijging had Jan een kwalijke naam opgebouwd als verrader en samenzweerder, soms met, soms tegen zijn oudere broers. Al in 1184 betwistten Jan en Richard elkaar de erfopvolging van Aquitanië, wat leidde tot veel onderlinge onmin. In 1185 echter kreeg Jan het bestuur over Ierland, waar hij zich binnen zes maanden zo onpopulair wist te maken, dat hij het land moest verlaten.
     Terwijl Richard Leeuwenhart bezig was met de Derde Kruistocht, deed Jan een poging de macht te grijpen, hoewel zijn broer hem verboden had Frankrijk te verlaten. Hij koos daarbij zelfs partij voor de koning van Frankrijk tegen de door zijn broer achtergelaten gouverneur voor de Franse bezittingen. Toen Richard uiteindelijk in 1194 terugkeerde vergaf hij Jan diens misstap. Deze episode is breed bekend geworden via de verhalen rond Robin Hood en in de roman "Ivanhoe" van sir Walter Scott, waarin (niet geheel waarheidsgetrouw) Richard wordt afgeschilderd als de held en Jan als de slechterik.
     In 1189 trouwde hij met Isabella, de dochter van de graaf van Gloucester. Zij kregen geen kinderen en kort voor of vlak na zijn troonsbestijging op 6 april 1199 liet hij het huwelijk nietig verklaren.
     Aangezien Richard hem als opvolger had aangewezen, werd Jan in Engeland algemeen als koning geaccepteerd. De Franse gebieden (afgezien van Normandië) schoven echter een andere troonpretendent naar voren: Arthur van Bretagne, de zoon van Geoffrey, de derde zoon van Hendrik II. Dit leidde tot een oorlog, waaraan in mei 1200 een einde kwam met de Vrede van Goulet. Hierbij moest Jan wel een aantal veren laten op het vasteland. De rust was van korte duur want de Franse koning Filips II August hervatte samen met Arthur de strijd. Uiteindelijk ontdeed hij zich definitief van Arthur door hem in 1203 te wurgen. Na de slag bij Bouvines (1214) raakt Jan vrijwel alle gebieden in Frankrijk kwijt. Door zijn eigen onbetrouwbaarheid had hij de trouw van veel van zijn leenmannen verspeeld.
     Inmiddels was hij in augustus 1200 hertrouwd met Isabella van Angoulême, die 20 jaar jonger was. Zij kregen vijf kinderen, onder wie de zoons Hendrik en Richard van Cornwall.
     Jan haalde zich via belastingheffingen het ongenoegen op de hals van zijn baronnen en net als zijn vader kwam Jan stevig in botsing met de kerk. Dit laatste kwam door zijn afwijzing van Stephen Langton als aartsbisschop van Canterbury. Paus Innocentius III plaatste Engeland in maart 1208 onder interdict (een schorsing van kerkelijke bedieningen) en deed Jan in 1209 in de ban. In januari 1213 werd hij zelfs van de troon vervallen verklaard. In mei onderwierp Jan zich echter aan het pauselijk gezag en wist daarmee ander naderend onheil te verhinderen. Hij hield zijn land voortaan van de paus in leen, en bezat dus formeel zelf geen land meer (zijn bijnaam "Jan Zonder Land" wordt ook wel hiermee verklaard).
     De almaar voortdurende oorlogen eindigden met de grote nederlaag bij Bouvines, waarna een zeer ongunstig vredesverdrag met Frankrijk moest worden gesloten. De baronnen raakten opnieuw ontevreden, evenals de geestelijkheid en de burgerij. Op 15 juni 1215 werd hij gedwongen bij Runnymede de Magna Charta te tekenen. Omdat die verklaring onder dwang was getekend, voelde Jan zich er echter niet aan gebonden. Hij kreeg hierbij de steun van de paus, maar dit kon hem niet baten.
     De opstandelingen wilden de kroon overdragen aan de Franse kroonprins Lodewijk (de latere Franse koning Lodewijk VIII). Deze trok in juni 1216 Londen binnen. Jan trok zich terug naar het noorden. Terwijl hij The Wash doorkruiste werd zijn bagagestoet verrast door het opkomend tij. Jan raakte kostbare bezittingen kwijt, waaronder de kroonjuwelen. Door het verlies raakte zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid aangetast. Hij overleed op 18 of 19 oktober 1216 aan dysenterie en werd begraven in de kathedraal van Worcester. Zijn negenjarige zoon volgde hem op als Hendrik III.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_zonder_Land
-----
Name: John Lackland ANGEVIN
NPFX: King Of England
Sex: M
Birth: 24 DEC 1167 in Beaumont Castle,Oxford,England
Death: 19 OCT 1216 in Newark Castle,Nottinghamshire,England
Burial: Cathedral,Worcester,Worcestershire,England
Event: King 1199
Note:
1167-1216, king of England (1199-1216); youngest son of HENRY II. After his brother RICHARD I left on the Third CRUSADE, John conspired unsuccessfully with PHILIP II of France to supplant Richard as king. On Richard's death, John ascended the throne to the exclusion of his nephew ARTHUR I of Brittany, who, with the aid of Philip II, began a revolt in France. Although Arthur was captured (1202), John lost many of his French possessions to Philip. John's refusal to accept a new archbishop of Canterbury led to his excommunication (1209). To regain papal favor, he surrendered (1213) his kingdom to Pope INNOCENT III, and received it back as a papal fief. In England his abuse of feudal custom in raising money aroused intense opposition from the barons. They rebelled in 1215 and compelled John to set his seal to the MAGNA CARTA. He was succeeded by his son HENRY III.
     John (reigned 1199-1216) was an able administrator interested in law and government but he neither trusted others nor was trusted by them. Heavy taxation, disputes with the Church (John was excommunicated by the Pope in 1209) and unsuccessful attempts to recover his French possessions made him unpopular. Many of his barons rebelled and in June 1215 they forced the King to sign a peace treaty accepting their reforms.
This treaty, later known as Magna Carta, limited royal powers, defined feudal obligations between the King and the barons, and guaranteed a number of rights. The most influential clauses concerned the freedom of the Church; the redress of grievances of owners and tenants of land; the need to consult the Great Council of the Realm so as to prevent unjust taxation; mercantile and trading relationships; regulation of the machinery of justice so that justice be denied to no one; and the requirement to control the behaviour of royal officials. The most important clauses established the basis of habeas corpus ('you have the body'), i.e. that no one shall be imprisoned except by due process of law, and that 'to no one will we sell, to no one will we refuse or delay right or justice'.
     The Charter also established a council of barons who were to ensure that the Sovereign observed the Charter, with the right to wage war on him if he did not. Magna Carta was the first formal document insisting that the Sovereign was as much under the rule of law as his people; and that the rights of individuals were to be upheld even against the wishes of the sovereign. As a source of fundamental constitutional principles, Magna Carta came to be seen as an important definition of aspects of English law, and in later centuries as the basis of the liberties of the English people.
     As a peace treaty Magna Carta was a failure and the rebels invited Louis of France to become their king. When John died in 1216 England was in the grip of civil warn.

[23]

Name: Isabel DE TAILLEFER
Sex: F
Birth: 1188 in Angouleme,France
Death: 31 MAY 1246 in Fontevrault,France
Dochter van:
Aymer DE TAILLEFER b: 1113/1159 d: 1158/1238
en Alice DE FRANCE? b: 1120/1162 d: 1158/1244 (d.v. /Pierre DE FRANCE? b: 1090/1100)

[24]

Hendrik II Curtmantle (5 maart 1133 – 6 juli 1189) was koning van Engeland van 1154 tot 1189. Hij was een zoon van Godfried Plantagenet, graaf van Anjou, en Mathilde, de dochter van Hendrik I van Engeland. Zijn bijnaam had hij te danken aan de praktische korte mantels die hij gewoonlijk droeg.
     Hendrik was de eerste koning uit het Huis Plantagenet. De benaming voor dit geslacht is echter pas later in gebruik gekomen. Planta genesta is de Latijnse naam voor brem en was de bijnaam van Hendriks vader, die de gewoonte had een bremtakje op zijn hoed te dragen.
     In 1150 werd Hendrik hertog van Normandië en in 1151 graaf van Anjou. Door zijn huwelijk met Eleonora van Aquitanië verkreeg hij in 1152 bovendien heel Zuidwest-Frankrijk.
     In 1153 trok hij naar Engeland om daar zijn rechten op de troon te doen gelden. Op 19 december 1154 werd hij tot koning gekroond als opvolger van koning Stefanus.
     Hij maakte een eind aan de onder Stephen ontstane 'Anarchie' (een periode van burgeroorlog) Hij hervormde het bestuur en de rechtspraak, waarbij hij aansloot bij de politiek van Hendrik I.
     Als gevolg van de invoering van de common law nam de invloed van de kerkelijke rechtspraak af. In de Constituties van Clarendon was de verhouding tussen kerk en staat vastgelegd. Een cruciale rol in het hierna volgende conflict werd gespeeld door Thomas Becket, een vriend en vertrouweling van de koning en door hem zelf in 1162 aangesteld als aartsbisschop van Canterbury, juist met de bedoeling om conflicten te vermijden. Eenmaal in dienst van de kerk veranderde Becket zijn houding. Er ontstond onenigheid over de vraag of geestelijken die een seculiere overtreding begingen, behalve door een kerkelijke rechtbank, óók door een seculier hof dienden te worden berecht. De kerk en de staat kwamen hierbij rechtstreeks in botsing. Becket verliet Engeland in 1164 om in het buitenland steun te verwerven bij de paus en de Franse koning. Pas in 1170 kwam er in Normandië een verzoening tot stand en Becket keerde terug naar Engeland. Al snel ontstond er echter een nieuw conflict, deze keer rond de excommunicatie van enkele bisschoppen die Becket bij het eerste conflict niet gesteund hadden. In een woedende uitval sprak Hendrik de woorden: 'Wie ontdoet mij van deze lastige priester?' Vier ridders vatten de uitspraak van de koning letterlijk op, reisden ijlings af naar Canterbury en vermoordden Thomas Becket in de kathedraal op 29 december 1170.
     Tussen 1170 en 1173 veroverde Hendrik een groot deel van Ierland. Hij had de bedoeling om zijn zoon Jan daar koning te maken, maar zover is het niet gekomen. Ook voerde hij oorlog tegen de Franse koningen Lodewijk VII en Filips II Augustus.
     Zijn zoons, die hij eerst uit eigenbelang machtsposities in Frankrijk en Engeland had gegeven, waarbij hij zelf in feite de macht in handen wilde houden, kwamen na 1173 tegen hem in opstand. Zij werden hierbij gesteund door de Fransen en door hun moeder, met wie Hendrik had gebroken en die hij vrijwel het grootste deel van hun huwelijk in een kasteel had opgesloten. Bij bijzondere feestdagen mocht zij vooral aan het eind van Hendrik's leven aanwezig zijn. Een andere reden dan eigenbelang dat hij zijn zoons grote gebieden had gegeven (Richard werd hertog van Aquitanië, Geoffrey hertog van Bretagne, Jan kreeg heel weinig (Jan Zonder Land), was dat hij zou hebben beseft dat de verschillende gebieden (Engeland en grote delen van Frankrijk) niet tot één rijk samengesmeed konden worden. De (economische) belangen waren te verschillend en er was de voortdurende druk van het opkomende Frankrijk, onder een zeer kundige en listige Philips II Augustus.
     De dood van de beoogde troonopvolger (zijn zoon Hendrik) in 1183, na een opstand tegen zijn vader, werd gevolgd door de dood van zijn derde zoon Geoffrey, die in 1186 door een paard werd doodgetrapt bij een toernooi. Zijn tweede zoon, Richard (Leeuwenhart), versloeg Hendrik op 4 juli 1189. Na het verraad van zijn favoriete zoon Jan zonder Land, gaf hij de strijd op. Op 7 juli stierf hij in het kasteel Chinon en werd begraven in de abdij van Fontevrault, bij Chinon en Saumur in de Anjou.
     http://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrik_II_van_Engeland (+foto)
-----
Name: Henry II Curtmantle ANGEVIN
NPFX: King Of England
Sex: M
Birth: 25 MAR 1133 in Le Mans,Sarthe,France
Death: 8 JUL 1189 in Chinon,Normandy,France
Event: Title 1150 Normandy
Event: King 1154
_DATE2: 1189 England
Note:
Henry II, 1133-89 (r.1154-89), was the son of Matilda and GEOFFREY IV, count of Anjou. Founder of the Angevin, or Plantagenet, line, he became duke of Normandy in 1150 and in 1152 married ELEANOR OF AQUITAINE, thus gaining vast territories in France. In 1153 he invaded England and forced STEPHEN to acknowledge him as his heir. As king he restored order to war-ravaged England, subdued the barons, centralized the power of government in royalty, and strengthened royal courts. Henry's desire to increase royal authority brought him into conflict with THOMAS à BECKET, whom he had made (1162) archbishop of Canterbury. The quarrel, which focused largely on the jurisdiction of the church courts, came to a head when Henry issued (1163) the Constitutions of CLARENDON, defining the relationship between church and state, and ended (1170) with Becket's murder, for which Henry was forced by public indignation to do penance. During his reign he gained northern counties from Scotland and increased his French holdings. He was also involved in family struggles. Encouraged by their mother and LOUIS VI of France, his three oldest sons, Henry, RICHARD I, and Geoffrey, rebelled (1173-74) against him. The rebellion collapsed, but at the time of Henry's death, Richard and the youngest son, JOHN, were in the course of another rebellion.
     Henry II (reigned 1154-89) ruled over an empire which stretched from the Scottish border to the Pyrenees. One of the strongest, most energetic and imaginative rulers, Henry was the inheritor of three dynasties who had acquired Aquitaine by marriage; his charters listed them: 'King of the English, Duke of the Normans and Aquitanians and Count of the Angevins'. The King spent only 13 years of his reign in England; the other 21 years were spent on the continent in his territories in what is now France. Henry's rapid movements in carrying out his dynastic responsibilities astonished the French King, who noted 'now in England, now in Normandy, he must fly rather than travel by horse or ship'.
By 1158, Henry had restored to the Crown some of the lands and royal power lost by Stephen; Malcom IV of Scotland was compelled to return the northern counties. Locally chosen sheriffs were changed into royally appointed agents charged with enforcing the law and collecting taxes in the counties. Personally interested in government and law, Henry made use of juries and re-introduced the sending of justices (judges) on regular tours of the country to try cases for the Crown. His legal reforms have led him to be seen as the founder of English Common Law.
     Henry's disagreements with the Archbishop of Canterbury (the king's former chief adviser), Thomas à Becket, over Church-State relations ended in Becket's murder in 1170 and a papal interdict on England. Family disputes over territorial ambitions almost wrecked the king's achievements. Henry died in France in 1189, at war with his son Richard who had joined forces with king Philip of France to attack Normandy.

[25]

Name: Eleanore D'AQUITAINE
Sex: F
Birth: 1123 in Bordeaux,Gironde,France
Death: 31 MAR 1204 in Fontevrault,France
Note: 1122-1204, queen consort first of LOUIS VII of France and then of HENRY II of England; daughter of William X, duke of Aquitaine. Her marriage to Louis was annulled in 1152 and shortly thereafter she married Henry, then duke of Normandy, uniting her vast possessions with his. Two of her sons-RICHARD I and JOHN-became kings of England. Henry's many infidelities caused her to establish her own court (1170) at Poitiers, which became the scene of much artistic activity. She supported her sons in their unsuccessful revolt (1173) against Henry and was confined by Henry until 1185. In 1189 she helped Richard secure the throne

[26]

Godfried V (1113 - Le Mans, 7 september 1151), bijgenaamd de Schone, de Rechtvaardige en Plantagenet, was een zoon van graaf Fulco V van Anjou en Ermengarde van Maine. Hij volgde zijn vader op als graaf van Anjou en Maine en werd ook hertog van Normandië. Hij huwde met Mathildis, de dochter van koning Hendrik I van Engeland, en weduwe van keizer Hendrik V. Hij werd de vader van Hendrik II van Engeland en van Godfried I van Maine.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Plantagen%C3%AAt
Plantagenêt is de benaming van een Engels koningshuis vanaf 1154. De stamvader van dit geslacht is Godfried Plantagenêt, graaf van Anjou. Deze is getrouwd met Mathilde, de dochter van Hendrik I van Engeland. Na de dood van Hendrik I in 1135 zal er een burgeroorlog ontstaan over de opvolging. Godfried meent hier ook aanspraak op te maken en dan wel onder de vorm van zijn zoon, Hendrik II. Dit botst echter op de ambities van Stefaan van Blois en Champagne, een kleinzoon van Willem I de Veroveraar. Stefaan wordt verkozen tot koning van Engeland, maar na strijd en uiteindelijk overleg wijst hij Hendrik aan als zijn opvolger, wanneer hij zal sterven. In 1154 wordt Hendrik gekroond tot koning van Engeland. Hendrik zal de geschiedenis ingaan als Hendrik II Plantagenêt. Deze benaming zal echter pas achteraf in voege komen en verwijst naar de brem die zijn vader naar gewoonte op zijn hoed droeg. De Latijnse benaming voor brem is planta genista.
-----
Name: Geoffrey IV ANGEVIN
NPFX: Count Of Anjou
Sex: M
Birth: 24 AUG/NOV 1113 in Anjou,France
Death: 7 SEP 1151 in Chateau,Eure-et-Loire,France /Le Mans,Maine, France
Echter volgens: http://nl.wikipedia.org/wiki/Godfried_V_van_Anjou
(zie foto)

[27]

Name: Matilda MAUD Beauclerc
NPFX: Empress Heir to the Kingdom of England
Sex: F
Birth: 7 FEB 1101/1102 in Winchester,England
Death: 10 SEP 1167 in Notre Dame,France

[28]

Fulco V de Jonge (1092- Jeruzalem, 10 november 1143) was een zoon van graaf Fulco IV van Anjou en Bertrada van Montfort. Hij was graaf van Anjou van 1109 tot 1129 en koning van Jerusalem van 1131 tot 1143, via zijn tweede huwelijk, met Melisende van Edessa. Hiervoor trad hij als graaf van Anjou af. Een eerste maal was hij gehuwd met Ermengarde van Maine (1096-1126), bij wie de volgende kinderen kreeg:
- Sybille van Anjou (1105-1167), die huwde met hertog Willem III van Normandië
- Godfried V van Anjou
- Eli II van Maine.
Uit het huwelijk met Melisende kreeg hij 2 zonen, die later allebei koning van Jerusalem zouden worden:
- Boudewijn III
- Amalrik I van Jeruzalem.
- Amalrik I van Jeruzalem (1136 - 11 juli 1174†) was de tweede zoon van Fulk en Melisende van Jeruzalem. Kreeg, voordat hij koning was, de zeggenschap over Jaffa en Ascolon als graaf. Hij was de opvolger van zijn broer Boudewijn, die vroegtijdig en kinderloos overleed.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_V_van_Anjou
-----
Name: Foulkes V DE ANJOU
Sex: M
Birth: 1092 in Anjou,France
Death: 10 NOV 1143 in Jerusalem,Israel

[29]

Name: Erembourg DE BAUGENCY
Nickname: Ermangarde Du Maine
NPFX: Countess of Anjou
Sex: F
Birth: 1096 in Maine,France
Death: 1126 in Maine,France
Dochter van: Helie DE BAUGENCY b: 1055/1065

[30]

Fulco IV van Anjou, bijg. de Norse, (Anjou, 1043- Angers, 4 april 1109) was een zoon van Ermengarde van Anjou en Godfried II van Gâtinais. Hij was graaf van Anjou van 1068 tot 1109. Hij volgde zijn broer Godfried op die afgezet was wegens zijn vijandige houding tegenover de kerk. Fulco huwde in 1070 met Ermengarde van Bourbon, vervolgens met Hildegarde de Beaugency en in 1089 met Betrade van Montfort (1059-1117). Uit dit laatste huwelijk wordt de latere graaf Fulco V van Anjou geboren. Uit het huwelijk met Hildegarde werd een dochter Ermengarde (1067-1147) geboren. Die huwelijkte hij uit aan de hertog van Bretagne, Alan Fergent, om met Bretagnge een alliantie tegen hertog Willem II van Normandië te vormen. In de oorlog tegen Bretagne verliest hij Maine en moet vervolgens het hoofd bieden tegen de revolte van zijn zoon Geoffrey Martel (-1106) en zijn baronnen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_IV_van_Anjou
-----
Name: Foulkes IV DE ANJOU
Sex: M
Birth: 1043 in Anjou,France
Death: 14 APR 1109 in Anjou,France

[31]

Bertrada van Montfort (1070-14 februari 1117) was een dochter van Simon I van Montfort en diens tweede echtgenote Agnes van Évreux. De mooie Bertrada huwde met de bijna 30 jaar oudere Fulco IV van Anjou (1043-1109), die hiervoor zijn eerste echtgenote verstootte. Zij hadden samen een zoon : Fulco, maar Bertrada verliet in 1092 haar echtgenoot om te huwen met Filips I van Frankrijk, die eveneens zijn echtgenote voor Bertrada liet staan. Hij werd hiervoor geëxcommuniceerd door paus Urbanus II. Zij kregen samen nog volgende kinderen:
Filips (ca. 1093 - 1123)
Floris (1095 - 1118)
Cecilia (1097 - 1145), eerst gehuwd met Tancred, prins van Galilea (oomzegger van Bohemund I van Antiochië), later met Pons, graaf van Tripoli
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bertrada_van_Montfort

[32]

Ermengarde van Anjou (Anjou, gen. Blanche, (1018 - 1076) was een dochter van graaf Fulco III van Anjou en van Hildegarde van Anjou. Zij huwt in 1035 met Godfried II van Gâtinais. Uit dit huwelijk worden Godfried III van Anjou en Fulco IV van Anjou geboren. Na de dood van Godfried hertrouwde zij met Robert I van Bourgondië, bij wie zij de moeder werd van:
Hildegarde (1049-), in 1067 gehuwd met Willem VIII van Aquitanië.
Na de dood van haar broer Godfried II van Anjou, volgden haar zoons Godfried III en Fulco IV hem op als graaf van Anjou.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ermengarde_van_Anjou_%281018-1076%29
-----
Name: Ermengarde DE ANJOU
NPFX: Countess Of Anjou
Sex: F
Birth: 1018
Death: 18 MAR 1075/1076 in Fleury-sur-Ouche, Anjou, France

[33]

Godfried II van Gâtinais, bijgenaamd Ferréol (gestorven 30 april 1044) was de zoon van Hugo van Perche, zoon van Fulco van Perche, en van Beatrix van Mâcon, gravin van Gâtinais. Hij volgde rond 1028 zijn halfbroer op als graaf van Gâtinais. Godfried was gehuwd met Ermengarde (1018-1076), dochter van Fulco III van Anjou. Na zijn dood hertrouwde zijn weduwe met Robert I van Bourgondië.
Godfried werd de vader van:
Hildegard, gehuwd met Jocelin, Baron van Courtenay,
Godfried III van Anjou (1040-1097)
Fulco IV van Anjou (1043-1109).

[34]

Fulco III van Anjou (972 - 21 juni 1040), na zijn dood ook wel Nerra genoemd (dat wil zeggen,le Noir, "de Zwarte"), wss vanaf 21 juli 987 tot zijn dood meer dan vijftig jaar later Graaf van Anjou.
     Fulco III was de grondlegger voor de Angevijnse macht. Hij was pas vijftien toen hij zijn vader opvolgde. Hij had een gewelddadig, maar ook vroom karakter. Hij was in staat om daden van grote wreedheid te begaan, maar kon daar ook berouw voor tonen.
     Zijn meest beruchte daad beging hij in het jaar 1000 toen hij zijn eerste vrouw (en nicht) Elisabeth van Vendôme in haar trouwjurk op de brandstapel zette, nadat hij in december 999 haar overspel met een geitenhoeder had ontdekt. Aan de anderee kant maakte hij in 1002, 1007, 1008 en 1038 vier pelgrimstochten naar de Heilige Land en bouwde hij de abdij van Beaulieu-lès-Loches. Als een resultaat wordt in de geschiedenisboeken het onderstaande over hem gezegd:
     Fulco van Anjou, plunderaar, moordenaar, rover, en zweerder van valse eden, een werkelijk angstaanjagend karakter van duivelse wreedheid, stichtte niet een, maar twee belangrijke abdijen. Deze Fulco werd gedreven door een tomeloze passie, met een karakter dat twee kanten op kon gaan. Wanneer hij ook maar het minste geschil met een buurman had, wierp hij zich op diens land, verwoestte, plunderde, verkrachtte en doodde hij; niets kon hem tegenhouden, nog wel het minst de geboden van God.
. . . Een van de meest strijdlustige vechters van de middeleeuwen
     Fulco III van Anjou (-1040) was een zoon van graaf Godfried I van Anjou en Adelheid van Troyes. Hij was graaf van Anjou van 987 tot 1040. Hij huwde tweemaal : met Elisabeth van Vendôme en in 1000 met Hildegarde van Anjou (964-1046). Uit dit tweede huwelijk wordt Ermengarde van Anjou (1018-1076) geboren. Zij huwt in 1035 Godfried II van Gâtinais en in 1048 met Robert I van Bourgondië.
     Fulco vocht tegen de aanspraken van de graven van Rennes; in de de Slag om Conquereuil wist hij op 27 juni 992 Conan I van Bretagne te verslaan en te doden, waarna hij zijn macht wist uit te breiden over de graafschappen Maine en Touraine.
Fulco's ambities kwamen in botsing met die van de al even vastberaden en gewelddadige ambities van Odo II van Blois, tegen wie hij met de Capetingen een alliantie sloot. Op 6 juli 1016 versloeg hij Odo in de Slag om Pontlevoy. Nadat hij de stad Saumur in 1025 had veroverd en verbrand zou hij hebben uitgeschreeuwd, "Sint Florentius, laat U zelf toch verbranden. Ik zal voor U in Angers een beter tehuis bouwen. Toen het vervoer van de relikwieën van de heilige naar Angers echter moeilijk bleek, verklaarde Fulco dat Florentius een landelijke boerenpummel was die ongeschikt was voor het stadsleven, en zond hij de relikwieën terug naar Saumur.
Fulco gaf opdracht tot de bouw van vele gebouwen, voornamelijk voor defensieve doeleinden. Terwijl hij vocht tegen de Brittanniërs en de Bloisevijnen bouwde hij ter bescherming van zijn gebied, dar zich uitstrekte van de Vendôme naar Angers en van daar naar Montrichard meer dan honderd kastelen, donjons, en abdijen, waaronder Château-Gontier, Loches (in steen gebouwd), en Montbazon. Hij bouwde ook de donjon op Château de Langeais (990), een van de eerste stenen kastelen.
Fulco III overleed in Metz, op de terugreis van zijn laatste bedevaart. Hij ligt begraven in de kapel van zijn klooster bij Beaulieu. Met zijn eerste vrouw, Elisabeth, had hij een dochter, Adela van Anjou. Met zijn tweede vrouw (1001), Hildegard van Sundgau, had hij twee kinderen, Godfried Martel, zijn opvolger, en Ermengarde van Anjou. Via deze dochter was hij een voorvader was van Godfried Plantagenêt en de Plantagenêt-koningen van Engeland.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_III_van_Anjou
-----
Name: Fulk III DE ANJOU
NPFX: Count Of Anjou
Sex: M
Birth: 21 JUN 967
Death: 21 JUN 1040 in Metz,Anjou,France

[35]

Adelheid van Troyes was een dochter van Robert I van Meaux en van Adelheid, dochter van Giselbert van Chalon. Zij was gehuwd met graaf Lambert I van Chalon. Zij huwde een tweede keer met Godfried I van Anjou en kon zo het graafschap Chalon in handen houden.
Wanneer zij in 987 voor een tweede keer weduwe wordt, treedt zij af.
Adelheid was de moeder van:
- Maurits
- Gerberga, gehuwd met van Willem IV van Angoulême.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Adelheid_van_Chalon
-----
Name: Adelaide DE VERMANDOIS
Sex: F
Birth: 934 in Vermandois, Normandy, France
Death: 975/978
Of in NL: Adelheid van Troyes
Fulco Nerra was een zoon van graaf Godfried I van Anjou en diens eerste echtgenote Adelheid van Meaux. In 987 werd hij op vijftien jarige leeftijd de graaf van Anjou. Hij zou dit meer dan vijftig jaar blijven. Hij huwde tweemaal: met Elisabeth, dochter van Burchard I van Vendôme, en in 1000 met Hildegarde van Anjou (964-1046). Uit het eerste huwelijk werd Adelheid (990-1032) geboren, die in 1023 met Bodo van Nevers in het huwelijk trad. Uit het tweede huwelijk werd Ermengarde van Anjou (1018-1076) geboren. Zij huwde in 1035 Godfried II van Gâtinais en in 1048 met Robert I van Bourgondië.
Fulco III van Anjou (972 - 21 juni 1040), na zijn dood ook wel Nerra genoemd (dat wil zeggen,le Noir, "de Zwarte"), wss vanaf 21 juli 987 tot zijn dood meer dan vijftig jaar later Graaf van Anjou.
Fulco III was de grondlegger voor de Angevijnse macht. Hij was pas vijftien toen hij zijn vader opvolgde. Hij had een gewelddadig, maar ook vroom karakter. Hij was in staat om daden van grote wreedheid te begaan, maar kon daar ook berouw voor tonen.
Zijn meest beruchte daad beging hij in het jaar 1000 toen hij zijn eerste vrouw (en nicht) Elisabeth van Vendôme in haar trouwjurk op de brandstapel zette, nadat hij in december 999 haar overspel met een geitenhoeder had ontdekt. Aan de anderee kant maakte hij in 1002, 1007, 1008 en 1038 vier pelgrimstochten naar de Heilige Land en bouwde hij de abdij van Beaulieu-lès-Loches. Als een resultaat wordt in de geschiedenisboeken het onderstaande over hem gezegd:
Fulco van Anjou, plunderaar, moordenaar, rover, en zweerder van valse eden, een werkelijk angstaanjagend karakter van duivelse wreedheid, stichtte niet een, maar twee belangrijke abdijen. Deze Fulco werd gedreven door een tomeloze passie, met een karakter dat twee kanten op kon gaan. Wanneer hij ook maar het minste geschil met een buurman had, wierp hij zich op diens land, verwoestte, plunderde, verkrachtte en doodde hij; niets kon hem tegenhouden, nog wel het minst de geboden van God.
. . . Een van de meest strijdlustige vechters van de middeleeuwen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_III_van_Anjou
-----

[36]

Godfried I van Anjou (- 21 juli 987) was een zoon van graaf Fulco II van Anjou en Gerberga van Maine. Hij was graaf van Anjou van 958 tot 987. Godfried huwde met Adelheid van Troyes, een dochter van Robert van Meaux en Adelheid van Bourgondië. Zij kregen de volgende kinderen:
Ermengarde van Anjou (932-992), die huwt met hertog Conan I van Bretagne
Fulco III van Anjou (-1040).
http://nl.wikipedia.org/wiki/Godfried_I_van_Anjou
-----
Zoon van: Foulkes II DE ANJOU b: 900/910
\zoon van Gerberga DE GATINAIS b: 900/910
Fulco II van Anjou, bijg. de Goede, (Anjou, rond 909 - Tours, 11 november 958) was graaf van Anjou van 942 tot 958. Hij was een zoon van graaf Fulco I van Anjou en Roscilla van Loches. Hij huwt met Gerberga van Maine (913-952), dochter van Rothbold II van Arles. Zij krijgen de volgende kinderen:
Arsindis van Anjou (-1026), die huwt met o.m. koning Lodewijk V van Frankrijk.
Godfried (-987), graaf van Anjou
Adela van Anjou (-987), die huwt met Gautier I van Valois
Guy van Anjou, bisschop van Puy.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_II_van_Anjou

[37]

Robert I van Meaux (tussen 910 en 934 - 19 of 29 augustus 975) was een zoon van Herbert II van Vermandois en van Adelheid van Frankrijk. In 946 werd hij graaf van Meaux in opvolging van zijn vader. Door zijn huwelijk, verwerft hij ook Troyes, waardoor het graafschap Champagne ontstaat. In 959 neemt hij Dijon in en verdrijft hij de bisschop, maar moet zich nadien onderwerpen aan Lotharius van Frankrijk en Otto I van het Heilige Roomse Rijk.
Robert was gehuwd met Adelheid Werra, dochter van Giselbert van Chalon, en werd vader van:
- Heribert (950-995)
- Adelheid, gehuwd met Lambert I van Chalon en met Godfried I van Anjou (-987)
- een dochter gehuwd met Karel van Neder-Lotharingen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_I_van_Meaux
-----
Name: Robert DE VERMANDOIS
NPFX: Count of Troyes
Sex: M
Birth: 900
Death: 967

[38]

Herbert II van Vermandois (880 - 23 februari 943) was een zoon van Herbert I van Vermandois en van Bertha van Morvois. Hij volgde zijn vader op als graaf van Vermandois en Meaux rond 902 en breidt zijn invloed oostwaarts uit naar Vexin en Champagne. In 922 neemt Herbert deel aan de opstand tegen Karel de Eenvoudige, die hij gevangen neemt als drukkingsmiddel tegen Rudolf I van Frankrijk. Herbert verkrijgt van deze laatste Reims voor zijn zoon Hugo. In 926 neemt hij Amiens in bezit en in 928 Laon,maar moet dit laatste in 932 alweer afstaan. Na zijn dood verdeelt Hugo de Grote het rijk onder zijn zonen, om de invloed van Vermandois te beperken. Herbert was gehuwd met Adelheid, dochter van Robert I van Frankrijk, en was vader van:
- Odo (915-), graaf van Amiens
- Aleidis (-960), in 934 gehuwd met Arnulf I van Vlaanderen (890-964),
- Hugo, graaf en bisschop van Reims,
- Lutgardis, in 937 gehuwd met Willem I van Normandië (-942) en in 943 met Theobald I van Blois (-975)
- Herbert (927-982), graaf van Omois,
- Robert I van Meaux (932-)
- Albert I (934-987).
http://nl.wikipedia.org/wiki/Herbert_II_van_Vermandois
-----
Name: Herbert II DE VERMANDOIS
NPFX: Count De Vermandois & Troyes
Sex: M
Birth: 880/890
Death: 23 FEB 942/943 in St Quentin
Note:
NAME Herbert II Count of /Vermandois/
Ancestral Roots p. 50>count of Vermandois and Troyes
Stuart p. 141, 168, 175: NAME Herbert II, Count of Vermandois, Troyes, Meaux and
Soissons.

[39]

Herbert I van Vermandois (850 - 6 november ca. 902) was via zijn vader Pepijn van Parijs, een kleinzoon van Bernard van Italië.
In 886/898 werd hij graaf van Soissons en abt van Saint-Crépin in Soissons, in 888/889 graaf van Meaux en Madrie, en was in zijn tijd samen met aartsbisschop Fulco van Reims en zijn broer Peppijn, een der leiders van de oppositie tegen de nieuwe koning Odo van Parijs, die in 888-898 de eerste Capetinger op de Franse troon was. Op 28 januari 893, de verjaardag van het overlijden van Karel de Grote, kroonden Herbert, Peppijn en Fulco Karel de Eenvoudige tot tegenkoning. Odo wist echter gaandeweg de aanhangers van Karel voor zich te winnen, ook Herbert zelf, die hiervoor het belangrijke graafschap Vermandois kreeg toegewezen. Vervolgens breidde Herbert zijn gezag uit over Champagne. Zoals Fulco van Reims, werd Herbert gedood in opdracht van Boudewijn II van Vlaanderen.
Herbert was gehuwd met Bertha van Morvois, en werd vader van:
Herbert II (880-943) 900/907
Beatrix (880-), gehuwd in 895 met Robert I van Frankrijk
een dochter, gehuwd met graaf Gebhard van de Ufgau
Cunigonde, gehuwd met graaf Odo in de Wetterau, zoon van Gebhard van Franconië, hertog van Lotharingen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Herbert_I_van_Vermandois
-----
Herbert I, kleinzoon van Bernhard en eerste erfelijke graaf, werd in 902 bij een aanval van Boudewijn II van Vlaanderen gedood. Zijn zoon Herbert II (902-943) breidde het bezit van het Huis Vermandois verder uit. Hij hield de koning van Frankrijk, Karel III, zes jaar gevangen tot zijn dood in 929.
Zijn opvolgers Albert I, Herbert III, Albert II, Odo en Herbert IV waren eerder onbeduidend. In 1076 verkreeg Herbert IV het graafschap Valois als echtgenoot van de erfgename van graaf Roland III van Valois. Hij stierf echter kort daarop en liet het graafschap na aan zijn dochter Adelheid, die echtgenote werd van Hugo I van Vermandois, broer van koning Filips I van Frankrijk en een der aanvoerders van de eerste kruistocht.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vermandois
-----
Name: Herbert DE VERMANDOIS
NPFX: Count of Vermandois, Siegneur of Senlis, Peronne and St. Quentin
Sex: M
Birth: 840 in Lombardy,Italy
Death: 902

[40]

Peppijn van Parijs (815 - ca. 840) was een zoon van Bernard van Italië en van Cunigonde. In 836 verliet Peppijn Italië en trok hij naar Neustrië, nadat hij keizerin Judith van Beieren uit de kloostergevangenis bevrijd had. Lodewijk de Vrome bedankte hem daarvoor met belangrijke bezittingen in de buurt van Parijs.
Zijn kindereren waren:
Bernard (845-893), graaf van Laon
Peppijn (845-893), graaf rond Parijs
Herbert I van Vermandois (840-902).
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_van_Parijs
-----
Name: Pepin DE VERMANDOIS
NPFX: Count of Senlis, Peronne and St. Quentin
Sex: M
Birth: 815 in Lombardy,Italy
Death: 860

[41]

Bernard van Italië
Bernard (797 - 17 april 818) was een onwettige zoon van koning Pepijn van Italië en volgde zijn vader op als koning van Italië in 813.
Bernard werd in zijn jeugd opgevoed in het klooster van Fulda. In 812 werd hij meerderjarig en werd hij benoemd tot gouverneur van Italië, begeleid door abt Adelhard van Corbie, adviseur en neef van Karel de Grote. Een jaar later werd hij in Aken gekroond tot koning van Italië, als opvolger van zijn vader - wat bijzonder is omdat hij een onwettige zoon was. In de eerste jaren van zijn bestuur was hij een trouwe vazal van Karel de Grote en Lodewijk de Vrome. In 815 onderzocht hij de moorden in een conflict tussen paus Leo III en zijn tegenstanders uit adellijke Romeinse families.
In 817 stelde Lodewijk de Vrome de Ordinatio Imperii op. Bernard werd daarin niet expliciet als koning van Italië genoemd en was daardoor bang dat hij zijn positie zou verliezen. Daarop werden er aan zijn hof plannen gemaakt voor het uitroepen van een onafhankelijk koninkrijk. Bernhard bezette de Alpenpassen. Lodewijk de Vrome trok met een leger naar Chalon-sur-Saône en Bernhard begreep dat zijn positie onhoudbaar was, zeker toen enkele van zijn aanhangers hem verlieten. Bernard kreeg een bericht dat Lodewijk hem wilde begenadigen. Bernard ging naar Lodewijk in Chalons, en daar bleek dat hij geen keuze had dan om zich samen met zijn partijgangers over te geven. In 818 werd Bernard te Aken ter dood veroordeeld maar de straft werd verzacht tot het uitsteken van de ogen (met een roodgloeiend mes). Twee dagen na de straf bezwijkt Bernhard alsnog na een ondragelijk leiden. De partijgangers van Bernhard verloren allemaal hun bezittingen en titels, de leken werd de ogen uitgstoken en de geestelijken werden opgesloten. Sommigen, o.a. de gerespecteerde bisschop Theodulf van Orléans stierven daarna verdacht snel. Lodewijk was daarna bevreesd voor nieuwe opstanden en dwong zijn nog steeds trouwe halfbroers om in het klooster te treden.
Lodewijk werd gekweld door wroeging over de dood van Bernard en Theodulf. Zijn gedrag in de nasleep van deze crisis, inclusief een publieke schuldbeleidenis, deed ernstige afbreuk aan zijn prestige als vorst.
Bernard was getrouwd met Kunigonde van Laon. Zij stichtte het nonnenklooster van San Allessandro in Parma. Volgens sommige bronnen zou ze de dochter zijn van Heribert van Orange, zoon van Willem van Gellonne, maar deze theorie is alleen gebaseerd op de prominente, en anders moeilijk te verklaren, plaats van de naam Heribert onder de graven van Vermandois, de afstammelingen van hun zoon. Bernard en Kunigonde waren ouders van Pepijn van Saint Quentin.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bernard_van_Itali%C3%AB
----
Name: Bernard CAROLINGIAN
NPFX: King Of Italy
Sex: M
Birth: 797 in King Of Italy
Death: 17 APR 818 in Milan,Italy
Event: King 813
_DATE2: 817 Italy

[42]

Pepijn van Italië (april 773 - 8 juli 810) was (na zijn bastaardzoon Pepijn de Gebochelde) de oudste wettige zoon van Karel de Grote. Zijn moeder was Karels derde vrouw Hildegard.
     In 781 bezocht Karel Italië, officieel als bedevaartganger, maar mede om er orde op zaken te stellen en het land beter onder Karolingisch gezag te brengen. Hij stelde er zijn zoon Pepijn aan als koning. Hij brak met opzet met de traditie door hem tot koning van Italië en niet van het nog maar net veroverde Lombardije te maken, hoewel Pepijn zich wel vestigde in de oude hoofdstad van de Langobarden, Pavia. Karel was bezorgd dat hij wanneer hij elders nodig was er weer opstanden zouden komen in dit gebied. Deze vrees bleek niet ongegrond.
     In 793 vielen moslimtroepen uit Spanje het gebied rond Narbonne aan en Benevento -van oudsher een Langobardisch hertogdom- nam de gelegenheid te baat om in opstand te komen. Pepijn wist echter de opstand de kop in te drukken. Ook in de oorlog met de Avaren werd Karels aandacht afgeleid door een opstand in Saksen. Het was Pepijn, gesteund door hertog Eric van Friuli en de Kroatische leider Vojnomir die in 795 en 796 door wist te dringen in het gebied tussen Tisa en Donau (nu Hongarije) waar het Avaarse hoofdkwartier de Ring gelegen was. Het werd verwoest. Pepijn keerde terug met zo veel goud en zilver dat Einhard beweert dat dit de meest winstgevende onderneming van de Franken ooit was.
     In 806 verdeelde Karel de Grote zijn rijk onder zijn zoons in de Divisio regnorum om na zijn dood onenigheid onder zijn erfgenamen te voorkomen. Aan het al bestaande gebied van het Italiaanse koninkrijk voegde hij Beieren, Karinthië en de helft van Alemannië toe. Vreemd genoeg werd er niet gezegd wat er met de keizerstitel ging gebeuren, mogelijk omdat er daarover met Byzantium nog steeds onenigheid was. Het zou echter allemaal anders lopen.
     Pepijn stierf voortijdig in 810. Met instemming van Karel de Grote volgde zijn bastaardzoon Bernard hem op als koning van Italië. Ook Pepijns jongere broer Karel stierf voortijdig. De keizer maakte daarom zijn derde wettige zoon Lodewijk tot zijn enige erfgenaam, met inbegrip van keizerstitel. De bedoeling was dat Bernard van Italië -die dus als opvolger voor de keizerstitel gepasseerd werd- zijn oom net zo trouw zou dienen als Pepijn zijn vader gediend had, maar dat bleek al snel een vrome wens.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_van_Itali%C3%AB
-----
Name: Pepin CAROLINGIAN
NPFX: King Of Italy
Sex: M
Birth: APR 777 in Germany
Christening: 781 Rome by Adrian I
Death: 8 JUL 810 in Milan,Italy
Event: Consecration 781 Lombardy,Italy

[43]

Karel de Grote (Duits Karl der Große; Frans en Engels Charlemagne; Jupille (waarschijnlijk) 2 april 742 - Aken 28 januari 814) was van 771 tot aan zijn dood koning der Franken; daarbovenop werd hij in 800 tot keizer van het Westen gekroond. Karel was de zoon van Pepijn de Korte en Bertruda met de Grote Voeten.
Inhoud [verbergen]
1 Leven
1.1 Uitbreiding van het rijk
1.2 Het keizerrijk
1.3 Politiek
1.4 Het leenstelsel
1.5 Cultureel beleid
1.6 Dood en opvolging
2 Stamvader
3 Externe links
     Leven:
Pepijn de Korte, de zoon van Karel Martel, was de eerste koning van het Huis der Karolingen, de dynastie die van 751 tot 987 zou duren. Na de dood van Pepijn in 768 werd zijn koninkrijk verdeeld onder Karel de Grote en zijn broer Carloman. Carloman stierf op 5 december 771, waarna Karel de Grote koning werd van het gehele Frankische rijk.
     Uitbreiding van het rijk:
In de in totaal 46 jaren van zijn heerschappij voerde Karel meer dan 50 oorlogen, wat ook voor een middeleeuwse vorst meer dan gemiddeld is. Zijn voornaamste vijanden waren de Saksen en de Longobarden.
     Wat als een strafexpeditie tegen de heidense Saksen begon, verwerd algauw tot een uitgebreide veroverings- en geloofsoorlog die 32 jaar lang zou aanslepen, tot aan de uiteindelijke onderwerping van dit oostelijk buurvolk in het jaar 804. Tijdens deze oorlog ontstond het kwade gezegde van de "bekering met ijzeren tongen", waarmee de gedwongen kerstening met de zwaarden der Franken bedoeld werd. Hiertoe vaardigde Karel een decreet uit, de Capitulatio de partibus Saxoniae, waarin voor het eerst in de westerse geschiedenis een gewelddadige bekeringspolitiek werd bedreven. In 797 vaardigde Karel een nieuw decreet uit onder invloed van zijn raadgever Alcuinus dat een ietwat zachtere bekeringspolitiek voorschreef. Dit decreet was de Capitulare Saxonum. In 782 kwam het tot het roemruchte bloedbad van Verden, waar volgens niet volledig betrouwbare bronnen 4500 Saksische opstandelingen onthoofd zouden zijn.
     Aan de oorlog tegen de tweede vijand, de Longobarden, ging een politiek conflict vooraf : toen de usurpator Pepijn de Korte de laatste Merovingische koning had afgezet en in 756 door paus Stephanus II (III) tot koning der Franken werd gezalfd, beloofde hij in ruil de kerkvorst alle gebieden te schenken die hij op het Byzantijnse rijk zou veroveren. Dit is de zogenaamde Pepijnse Schenking, hoewel de man in werkelijkheid nooit verder ging dan een belofte. Concreet ging het om het exarchaat Ravenna (de exarch was de Byzantijnse militaire bevelhebber in Italië), de Pentapolis (letterlijk De Vijf Steden, nl. Ancona, Fano, Pesaro, Rimini en Sinigaglia) en het ducaat Rome (zo genoemd naar de dux, de Byzantijnse provinciegouverneur in Italië). Toen dat gebied in 773 door de Langobardenkoning Desiderius ingenomen werd, riep paus Adrianus I in 773 Karel te hulp. Daarop rukte de Frankenkoning naar Italië op, belegerde en veroverde er de Langobardische hoofdstad Pavia, zette Desiderius af en vernieuwde de schenkingsbelofte van zijn vader aan de paus. Het desbetreffende gebied tussen Rome en Ravenna stelde Karel expliciet onder Frankische bescherming. Op Paasdag 774 trok hij Rome binnen en werd er als een keizer onthaald en geëerd. Met toestemming van de paus noemde Karel zich voortaan "koning der Franken en der Langobarden".
     In 788 werd met Beieren het laatste stamhertogdom bij het Frankische rijk ingelijfd, in 795-796 volgde de onderwerping van het Avarenrijk (op de plaats van het huidige Kroatië, Tsjechië, Slowakije en West-Hongarije) aan de Oostgrens, en in 811 dwong Karel de Denen het riviertje de Eider als oostgrens te aanvaarden om zo de invallen van de Vikingen te voorkomen. En ook al bleef in 778 zijn veldtocht tegen de Moren in Spanje zonder groot gevolg, toch kon hij nog het gebied onmiddellijk ten zuiden van de Pyreneeën veroveren en het als de Spaanse Mark bij het Rijk voegen. Meteen was ook de opmars van de islam tot staan bracht.
     Zo had Karel een groot gedeelte van het vroegere West-Romeinse Rijk (en grote gebieden die erbuiten lagen) verenigd onder zijn heerschappij. Op het toppunt van zijn macht heerste hij over een gebied dat reikte van de Elbe en de Oder tot aan de Pyreneeën, en zo uitgestrekt was dat het een geduchte concurrent voor de wereldmacht Byzantium ging vormen. Wat ooit een kleine Germaanse inplanting op vroeger Romeins territorium was, bleek nu Byzantiums gelijke als legitieme opvolger van het Romeinse rijk.
     Het keizerrijk:
Karel de Grote en Paus Adrianus IIn 799 volgde een gebeurtenis die de politiek van Karel de Grote in nieuwe banen zou leiden : in april van dat jaar stonden enkele vooraanstaande leden van de pauselijke curie tegen paus Leo III op en verdreven hem uit Rome. Over de achtergrond van deze zaak is niets bekend; vast staat alleen dat de vlucht Leo tot bij Karel in Paderborn voerde. Er bestaan weliswaar geen geschreven verslagen van het beraad tussen paus en koning, maar de uitkomst ervan is duidelijk : in zijn hoedanigheid van beschermheer van Rome liet Karel de weggejaagde kerkvorst naar de Eeuwige Stad terugleiden om hem daar opnieuw in zijn waardigheid te bevestigen. De keizerkroning die zou volgen, moet van meet af aan in de overeenkomst opgenomen zijn geweest. En dus trok Karel in 800 naar Rome, waar hij door het begeesterde volk en de paus bij de Sint-Pietersbasiliek werd ontvangen. In het bijzijn van de Romeinse senaat, de bisschoppen, de abten en de edelen verhinderde de machtige Frankenkoning er vervolgens een synode die de aantijgingen tegen Leo III diende op te helderen. Uiteindelijk moest de (gedwongen) bereidheid van de paus om een reinigingseed af te leggen volstaan om hem opnieuw volledig te rehabiliteren.
     Op 25 december van het jaar 800 werd Karel door paus Leo III gekroond tot keizer van het 'West-Romeinse Rijk', een titel die sinds 476 niet meer in West-Europa gebruikt was. Volgens de “Vita Leonis” (Het leven van Leo) zette Leo III op Kerstdag in Sint-Pieters eigenhandig de keizerskroon op Karels hoofd. Het hele gebeuren kan niet langer dan vijf minuten hebben geduurd; haar betekenis voor de toenmalige bekende wereld is echter van een buitengewone draagwijdte : van toen af aan droeg Karel de Grote naast zijn titels van koning der Franken en Longobarden, beschermheer en verdediger van de Kerk, patroon en behoeder van de christelijke plaatsen in het Heilig Land ook die van Imperator en Augustus van de Romeinen. Men moet er ongetwijfeld van uitgaan dat hij zich niet zozeer als keizer der Romeinen dan wel keizer over de Romeinen zag, een klein maar fijn onderscheid. Karel beschouwde zichzelf niet als een Romein, maar in de eerste plaats als een christelijke wereldheerser van Frankische nationaliteit, in opvolging van Constantijn de Grote, in 333 de grondlegger van het officiële christelijke westen. De aanspraak steeg dus ver boven het feitelijke keizerschap uit.
     Bij Eginhard, de gelijktijdige biograaf van Karel de Grote, luidt het : "Vandaar begaf Karel zich naar Rome, om orde op zaken te stellen in de verwarde toestanden binnen de Kerk. Dat nam de hele winter in beslag. Bij deze gelegenheid bekwam hij de keizers- en augustustitel, wat hem aanvankelijk zo tegenstond dat hij verklaarde de kerk op die feestelijke hoogdag nooit vrijwillig betreden te hebben indien hij enig vermoeden had gehad van de bedoelingen van de paus". Dat Karel inderdaad door de kroning verrast werd, is eerder onwaarschijnlijk. Toch lijkt hij zich te hebben geërgerd aan de aard en de manier waarop het gebeurde; de uitroeping tot keizer door de paus demonstreerde immers een superioriteit van het pausdom over het keizerschap. En die ogenschijnlijke superioriteit kwam niet met de werkelijkheid overeen, want het was de paus die op zijn zoektocht naar hulp bij de Frankische koning had aangeklopt. Niettemin kunnen we er van uitgaan dat hij zijn nieuwe waardigheid in de grond verwelkomde; ze verschafte Karel immers een goddelijke goedkeuring van zijn daden.
     Het zal ook wel kloppen dat Leo III bij Karel sterk op de keizerkroning heeft aangedrongen. Het betekende immers dat hij onafhankelijker werd van de Oost-Romeinse keizer, die tot dan toe de officiële wereldlijke heerser over de gelovigen van het vroegere Romeinse West-Europa was geweest.
     Wel stelde zich toen het zogenaamde tweekeizersprobleem. Na de ondergang van het West-Romeinse Rijk had Byzantium als legitieme opvolger aanspraak gemaakt op de universele erkenning van de door haar geërfde keizerstitel. Het Oost-Romeinse Rijk, verzwakt door interne strubbelingen (het iconoclasme) was echter toch niet sterk genoeg om zich te verweren; en bovendien deed Karel in de periode daarna inspanningen in de richting van een vriendschappelijk vergelijk, zodat Byzantium in 812 met tegenzin officieel het Frankische keizerschap erkende.
     Karel zocht ook diplomatische betrekkingen met de islamitische wereld, in de persoon van Haroen al-Rasjid, kalief van Bagdad, van wie hij een olifant ten geschenke kreeg.
     Politiek:
Om zijn rijk makkelijker te kunnen besturen voerde Karel de Grote een centralisatiepolitiek die tot uiting kwam in:
Het aanstellen van rondreizende ambtenaren (missi dominici of afgevaardigden van de heer, de koning), om de controle uit te oefenen op het grafelijk bestuur;
Het uitvaardigen van algemene wetten; de capitularia, voor alle onderdanen van het Frankische rijk;
De veralgemening van de vazalliteit waarbij een vazal zijn bestuurlijke en militaire diensten aanbood in ruil voor grond.
De ontwikkeling van een soort eenheidscultuur om via missioneringswerk de banden tussen zijn onderdanen te vestigen of te versterken;
De introductie van het pond of livre (van het Latijn libra of weegschaal) als standaardmaat voor zowel gewicht als geld. Deze standaard vond ingang in een groot deel van Europa en raakte ook in Groot-Brittannië in gebruik. Karel zette hiermee overigens de monetaire hervorming van zijn vader voort.
Het ontwikkelen van een hofcultuur, die zich spiegelde aan de Byzantijnse.
     Het leenstelsel:
Karel maakte in zijn politiek systeem gebruik van de feodaliteit, waarbij hij bijstand kreeg van de kroonvazallen, de achtervazallen en de achter-achtervazallen in ruil voor onderhoud en bescherming. De kroonvazallen zijn de enige leenmannen die rechtstreeks in dienst van de koning stonden.
     De laagste in rang waren de graven, die voor Karel het plaatselijk bestuur uitoefenden. Als ambtenaren bleven ze hem verantwoording schuldig en de functie was niet erfelijk. Door het verval van het centrale gezag zouden deze plaatselijke bestuurders steeds meer macht en gezag aan zich trekken, waardoor het systeem zich kon ontwikkelen - of ontaarden zo je wil - tot de middeleeuwse feodaliteit, die grotendeels tot in de Nieuwe Tijd gehandhaafd bleef.
     Feodaal is afgeleid van het Latijn feodum of leengoed; het is afgeleid van een Germaans woord dat bezit betekende en verwant is met ons vee. Een vazal was een trouwe dienaar, gwas in het Germaans.
     Cultureel beleid:
Op zijn reizen naar Italië had Karel de Grote een heel andere wereld leren kennen; hij zag de monumenten van Rome en maakte in Ravenna kennis met de verfijnde Byzantijnse cultuur. Dat alles wilde hij ook in het noorden introduceren, dus werden de kunst en de wetenschap bevorderd.
     Hoewel zijn leven lang ongeletterd - hij en zijn opvolgers konden nauwelijks hun naam schrijven - was Karel bedreven in de rekenkunde en de sterrenkunde, en sprak hij verschillende talen. Zijn eigen taal -die men naar believen een Frankisch dialect van het Westgermaans of als een vroege vorm van Oudnederlands mag beschouwen- was hij niet vergeten. Er is bijvoorbeeld bekend dat hij volksverhalen in het Frankisch liet optekenen. Het boek is echter verloren gegaan.
     Omdat hij besefte dat regeren kennis vereiste, richtte hij scholen op, waar de zonen van de adel konden worden opgeleid voor de staatsdienst. Deze werkwijze heeft het niet lang volgehouden; de edelen waren veel meer geïnteresseerd in bezit, wapens en paarden. Lange tijd waren het daarom in West-Europa enkel de geestelijken die het schrift beheersten; alles wat we uit deze periode kennen, komt uit hun pen en is daarom ook sterk door hun inzichten gekleurd.
     De vereenvoudiging van het Merovingische schrift, in de vorm van de veel beter leesbare Karolingische minuskel, legde de basis voor het schrift van de Germaanse en Romaanse talen. Een prachtig resultaat hiervan is de Codex Aureus, een godsdienstig boek dat hij in een abdij liet vervaardigen.
     Op architectonisch vlak realiseerde hij de kapel van zijn palts te Aken, een achthoekig bouwwerk dat lange tijd als inspiratiebron voor de bouw van kerken heeft gediend. Naar verluidt zouden de zuilen en enkele stenen fragmenten uit Italië zijn aangevoerd.
Dit alles leidde tot de opleving van het culturele leven, de Karolingische Renaissance.
Dood en opvolging:
Nadat Karel de Grote in 814 was overleden, werd hij begraven in zijn eigen kapel te Aken, die de kern van de huidige kathedraal vormt. Zijn nakomelingen worden Karolingen genoemd.
     Zijn enige nog levende zoon, Lodewijk de Vrome volgde hem op, waardoor het wederopgestane "West-Romeinse rijk" nog een generatie lang ongedeeld zou blijven. Na Lodewijk de Vrome werd het rijk naar Frankisch recht onder diens drie zonen verdeeld, waarmee ruwweg de basis werd gelegd voor wat later Frankrijk en het Heilige Roomse Rijk zouden worden. Om het Middenrijk van Lotharius die geen opvolger had, draaide en draait echter tot in de 21e eeuw menig Europees conflict. Het was een constant gevecht tussen de 'Romaanse' en 'Germaanse' cultuur in Vlaanderen, Elzas-Lotharingen en Noord-Italië.
     In 1165 werd hij heilig verklaard door de aartsbisschop van Keulen en met steun van tegenpaus Paschalis III, maar tegen de wil van paus Alexander III. Zijn verering wordt gedoogd sinds 1176, maar is niet officieel erkend. Zijn feestdag is op 28 januari. Karel de Grote is de patroonheilige van de leraars, de makelaars en tingieters.
     Stamvader:
Onder genealogen wordt wel eens beweerd dat vrijwel alle Europeanen van Karel de Grote zouden afstammen. Karel de Grote zou weliswaar vele kinderen hebben verwekt, doch daartegenover staat dat vele van zijn historisch betuigde afstammelingen slechts een beperkt nakomelingsschap hebben gekend.
Kinderen:
     Uit zijn huwelijk met Bertha van Toulouse, koningin van Italië:
Pepijn (773-810), koning van Italië (heerste van 781 tot 810).
     Uit zijn huwelijk met Hildegard (758-783) van Zwaben:
Adaltrudis, abdis, gehuwd met graaf Bego van Parijs
Karel van Ingelheim (772-811), koning van Neustrië
Rotrudis (775-839), gehuwd met graaf Rorico van Maine
Bertha (775-825), gehuwd met Angilbert, abt van Sint-Riquier
Lodewijk de Vrome (778-841), koning van Aquitanië, keizer (heerste van 814 tot 840)
Lotharius (780-).
     Uit zijn huwelijk met Sigrada:
Rothaid (784-).
     Uit zijn huwelijk met Desiderata van Lombardije (755-):
Theodora, abdis van Argenteuil
Theodrada (785-), abdis van Argenteuil
Hiltrudis (787-).
     Uit zijn huwelijk met Reginopycrha (770-):
Drogo (792-), bisschop van Metz
Hugo (794-844), abt.
     Uit zijn huwelijk met Adelinde:
Theodorik (807-819).
     Uit zijn huwelijk met Madelgardis:
Routhildis (807-), abdis van Faremoutiers.
     Externe links:
De ware geschiedenis van Nederland: een hoogst controversiële theorie van Albert Delahaye die o.a. Karel de Grote in een ander daglicht zet. Bekend veronderstelde feiten uit enkele honderden jaren van de "vaderlandse" geschiedenis zouden niet in Nederland, maar in Vlaanderen en Noord-Frankrijk geplaatst moeten worden. Karel de Grote zou volgens deze theorie nooit in Nijmegen zijn geweest.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_de_Grote
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie:Karolingisch_Huis
-----
Name: Charlemagne CAROLINGIAN
NPFX: King Of France,Holy Roman Emperor
Sex: M
Birth: 2 APR 742 in Ingleheim,Germany/Aix-La-Chapelle,France
Death: 28 JAN 813/814 in Aix-la-Chapelle,(Aachen,Germany)
Burial: Aachen Cathedral,Aachen,Rhineland,Prussia
Event: King 768
_DATE2: 814 France
Event: Consecration 25 DEC 800 Holy Roman Emperor
Note:
[Lee-Allerton.FTW]
[Brøderbund WFT European Origins Vol. E1, Ed. 1, Tree #0166, Date of Import: Nov 14, 1999]
     The ancestry of Charlemagne is an old and long line. Research for this family history has taken a slightly different course, in that we had to rely heavily on printed histories instead of the standard genealogical sources.
Charles the Great, or Charlemagne, is the forefather of today's Kings of Spain, the Belgians, Norway, Sweden, the Queens of the Netherlands, Denmark, and Great Britain. Illustrious descendents include Louis XVI, Marie Antoinette, Emperor Maximillian of Mexico and his wife, Carlotta, St. Louis King of France, Winston Churchill, George Washington, Robert E. Lee, Teddy Roosevelt and Eleanor Roosevelt, among many others.
(Info. from FTM - Archives - Vol. IV)
     Charlemagne, Emperor Of The Holy Roman Empire, King of the Franks was king of the Franks from AD 768 to 814 and 'Emperor of the Romans' from 800 to 814. He became a key figure in the development of western Europe's medieval civilization. By his almost constant military campaigns, Charlemagne created a vast empire in the West which included much of the western part of the old Roman Empire as well as some new territory. He was the first Germanic ruler to assume the title of emperor, and the 'empire' he revived lasted in one form or another for a thousand years. Culturally and politically, he left his mark on the newly rising civilization of the West. Probably no ruler of the early Middle Ages better deserved the title of 'The Great.'
Charlemagne was the son of Pepin the Short, and the grandson of Charles Martel. From 768 to 771, Charlemagne shared Pepin's kingdom with his brother, Carloman. When Carloman died, Charlemagne became sole ruler. He took up with energy the work begun by his father and grandfather. His first step was to repress his hostile neighbors. Charlemagne gained wide acclaim for his outstanding military ability, persistence, and success. He waged more than 50 campaigns against neighboring Germanic peoples on all sides, and against the Avars, Slavs, Byzantines, and Moors.
     Charlemagne's first great war was against the Lombards, a Germanic people who had invaded Italy in the late 500's. They had been a source of trouble to the popes ever since. In conquering them, Charlemagne followed Pepin's policy of friendship and cooperation with the Roman Catholic Church. This also served Charlemagne's own interests, because he became ruler of the Lombard kingdom in Italy.
     The long Saxon war was the most important of Charlemagne's military ventures. The Saxons, who held the whole northwestern part of Germany, were pagans. Their defeat after 30 years of war prepared the way for the religious conversion and civilization of Germany.
     By means of other wars, Charlemagne put down a rebellion in Aquitaine, added Bavaria to his kingdom, and established several border states to protect his outlying conquests. In eastern Europe, he defeated the Slavs and Avars and made possible eastward migration by the Germans.
     Charlemagne had built a vast and sprawling state that shared borders with such different peoples as the Slavs, Byzantines, and Moslems. He defended the Roman Catholic Church and constantly extended its power. He was far more powerful than the imperial successors of Constantine, the first Christian emperor in the West, and he ruled a much more extensive area. Because of his great holdings, he decided to revive the Roman Empire, but as a new empire that was European and Christian in Character. The relations of the popes with the Byzantine, or Eastern Roman, emperors in Canstantinople had been breaking down since the middle 700's. An alliance between the Roman Catholic Church and the Franks, accomplished by proclaiming Charlemagne emperor, made good sense. Pope Leo III placed the imperial crown on Charlemagne's head on Christmas Day, 800. The most important effect of this act was that it revived the idea of empire in the West, an idea which caused both harm and good in succeeding centuries.
     Einhard, Charlemagne's secretary and friend, described the emperor as large and strong of body, fond of active exercise, genial but dignified, and sensible and moderate in his way of life. Charlemagne clearly recognized his duties and responsibilities, and was a tireless worker. He could not reverse the long trend toward decentralized government. But he could and did control the power of the nobles and maintain a considerable degree of law and order in a troubled age. His administrative methods helped raise the standard of living.
     Charlemagne's greatest contribution was his work as a patron of culture and extender of civilization. The Palace School, set up at his capital in Aachen under the leadership of the English scholar Alcuin (735-804), stimulated interest in education, philosophy, and literature. Most of the leading scholars were churchman, so this vast cultural activity greatly strengthened the church and had far-reaching and lasting results. In this way, Charlemagne, by means of his power and eminence, gave western Europe a unified culture so strong that it survived the terrible invasions and disorders of the next 200 years.
[Source: 'The World Book Encyclopedia', 1968, C291-292. 'Ancestral Roots of Certain American Colonists ...', Frederick Lewis Weis, 1993, p cvi.

[44]

Name: HILDEGARDE
NPFX: Princess of Swabia
Sex: F
Birth: 758 in Swabia (Savoy)
Death: 30 APR 783 in Metz,Germany

[45]

Pepijn III de Korte (Jupille-sur-Meuse, 714 - Saint-Denis 24 september 768) was vanaf 741 hofmeier en vanaf 751 tot zijn dood koning van de Franken.
Hij werd geboren in 714 in Jupille; nu een deel van België, maar destijds deel van Austrasië. Zijn vader was Karel Martel, en zijn moeder was Chrotrud (690-724). Hij trouwde met Bertruda met de Grote Voeten. Van hun kinderen overleefden twee zonen (Karel de Grote en Carloman) en een dochter (Bertha, de moeder van Roland uit het Roelantslied) tot ze volwassen waren.
     Pepijn kwam uit het geslacht der Pippiniden, hofmeiers aan het hof van de Merovingische koningen. Nadat de hofmeiers in de 8e eeuw steeds meer macht en geld wisten te verzamelen ten koste van de Merovingen, nam Pepijn in 751 de macht over. Hij zette de laatste Merovingische koning, Childerik III, af. De Longobarden hadden Ravenna veroverd en de paus werd bedreigd in Rome. Pepijn wilde als hofmeier de macht overnemen en verwierf hiervoor toestemming van Paus Zacharias II met de vraag wie koning moest zijn: diegene die de titel droeg of hij die de eigenlijke macht uitoefende. De paus steunde Pepijn in zijn aanspraken. Zo werd hij stichter van de dynastie der Karolingers of Karolingische koningen. Als wederdienst aan de paus versloeg Pepijn de Longobarden onder leiding van Aistulf (754-756). Hij heroverde Ravenna, dat voorheen een Oost-Romeins exarchaat was en schonk het aan de paus (Paus Stefanus II (III)), tot woede van de Oost-Romeinse keizer.
     Pepijn had een broer, Carloman die ook hofmeier was. Carloman werd echter monnik in 747, en zijn broer werd de enige hofmeier van het rijk. Tijdens zijn regeringsperiode werd hij bijna even machtig als de legendarische Clovis.
     Pepijn stierf in Saint-Denis in 768, en is daar nog altijd begraven naast zijn vrouw Bertrada van Laon. Zijn rijk werd na zijn dood geregeerd door zijn 2 zonen, Karel de Grote en Carloman I. Na de dood van Carloman in 771 wordt Karel (de Grote) alleen koning van het Karolingische Rijk
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_de_Korte
-----
Name: Pepin CAROLINGIAN
NPFX: Pepin The Short, King of The FranksMayor of the Palace
Sex: M
Birth: 714 in Austrasia,France
Death: 24 SEP 768 in St Denis,France
Note:
Pepin 'The Short', King Of The Franks founded the Carolingian dynasty. Like his father, grandfather, and great-great-grandfather, Pepin served as mayor of the palace in the Merovingian kingdom in France and Germany. In each case, the mayor was the power behind the throne. In 751, an assembly of the Franks deposed Childeric, the last of the weak Merovingian kings, and proclaimed Pepin king. Pope Stephen II, who ruled Rome, asked Pepin for help against the Lombard king, Pepin sent his army to save Rome. The Lombards had captured Ravenna. Pepin recaptured the city and much of the nearby territory, known as 'the Donation of Pepin,' helped build the political power of the pope. Pepin added Aquitaine to his own kingdom, and began many important religious and educational reforms. His son Charlemagne, carried on these reforms.
Source: 'The World Book Encyclopedia', 1968, P245 'Royalty for Commoners', Roderick W. Stuart, 1993, p 129. 'Ancestral Roots of Certain American Colonists ...', Frederick Lewis Weis, 1993, p cvi.

[46]

Name: BERTRADA
Nickname: Bertha
NPFX: Countess of Laon
Sex: F
Birth: 720 in Laon
Death: 12 JUL 783 in France
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bertrada_van_Laon

[47]

Karel Martel (23 augustus 676 - 22 oktober 741) was hofmeier van het Frankische rijk. Zijn bijnaam Martel betekent Hamer die terugslaat op zijn brutale politiek, en heeft verder niets met martelen te maken.
     Karel Martel werd geboren in Herstal in het huidige Wallonië, in België. Hij was een onrechtmatige zoon van Pepijn II en zijn concubine Alpaida. Hij wist zich tegenover zijn jongere halfbroers, de rechtmatige erfgenamen van de Pepijn II, door te zetten en werd daarmee de stamvader van de Karolingische dynastie.
     Karel Martel is het bekendst door zijn overwinning in de Slag bij Poitiers in 732, die gezien wordt als de "redding van Europa van de Arabieren". Martels Frankische leger versloeg een Arabisch leger, dat de islam trachtte te verspreiden. Hoewel de Arabieren Europa niet geheel konden veroveren, slaagden ze er toch in het Iberisch Schiereiland en een groot deel van Zuid-Frankrijk te bezetten.
     Hoewel het nog twee generaties duurde voor de Arabieren over de Pyreneeën gedwongen werden, deed deze overwinning de kansen van de Arabieren keren in het voordeel van de Franken, en zorgde voor de vereniging van het Frankische rijk onder Karel Martel.
     In het volgende decennium leidde Karel het Frankische leger tegen de oostelijke hertogdommen Beieren en Alemannië, en tegen de zuidelijke hertogdommen Aquitanië en Provence. Hij trad op in het conflict met de Saksen, met gematigd succes, maar de volledige overwinning van de Saksen zou echter voor zijn kleinzoon Karel de Grote zijn.
     Karel Martel stierf op 22 oktober 741 in Quierzy, in het hedendaagse departement Aisne (Frankrijk). Hij ligt nog altijd begraven in de Saint-Denis-basiliek bij Parijs. Karel Martel was getrouwd met Rotrudis (690-724). Ze hadden de volgende kinderen:
     H. Hadeloga (710-750) (?)
Carloman (713-755),
Pepijn de Korte (714-768)
Bernard (-784) (onwettig)
H. Landrada (?)
Chiltrudis (716-754), gehuwd met hertog Odilo van Beieren (-748), en met Grifo (-753)
Oda
Na de dood van Rotrudis in 724 huwde Karel Martel de Beierse Swanahilde. Uit dit huwelijk werd geboren:
Grifo (726-752)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_Martel
-----
Name: Charles Martel CAROLINGIAN
NPFX: Mayor of Austrasia
Sex: M
Birth: 23 AUG 688 in Heristal,Belgium
Death: 22 OCT 741 in Quierzy,France
Burial: Monastery,St Denis,Seine,France
Note:
Event: Fact 1 (2) Mayor of the Palace in Austrasia
Event: Fact 2 (2) 732 victor over the Saracens at Potiers Charles was given the name "Martel", meaning Hammer, after he defeated the Saracens at Tours in 732, This was the last great Arab invasion of Europe and thus ensured our Western Christian Civilization.
(Info. from FTM - Archives - Vol. IV)
Charles 'Martel', Mayor Of The Palace Of Austrasia ruled the Merovingian Franks from A.D. 719 to 741. He used only the title of Mayor of the Palace, but he actually had the power of a king. Most of the lawful Frankish kings of this period were weak. In 732, Charles defeated the invading Moslems in the famous Battle of Tours near Poitiers. For repeatedly attacking the Moslems, Charles later received the title of Martel, meaning the Hammer. He built an army of mounted men by seizing church estates. Charles supported Saint Boniface in his reform of the Frankish church.
Source: 'The World Book Encyclopedia', 1968, C295. 'Royalty for Commoners', Roderick W. Stuart, 1993, p 129, 196. 'Pedigrees of Some of the Emperor Charlemagne's Descendants', Langston & Buck, 1986, p cvi

[48]

Name: ROTHRUDE
NPFX: Duchess Of Austrasia
Sex: F
Birth: 695
Death: 724 in France

[49]

Pepijn II van Herstal, ook bekend onder de naam Pepijn de Jongere (Herstal 635 of 640 - 16 december 714) was een Karolingisch hofmeier.
     Hij was de kleinzoon van Pepijn van Landen via zijn ouders Ansegisel en Begga. Als hofmeier van Austrasië, Neustrië en Bourgondië (Bourgondië van 680 tot 714) kreeg hij het Frankische rijk steeds meer in zijn macht. De Merovingische koning Theuderik III trachtte hem uit zijn post te ontslaan, maar hij werd verslagen bij Tertry in 687. Pepijn werd hierna de feitelijke leider van Austrasië. Hij hield de andere Frankische koninkrijken onder controle. Zijn nazaten bleven hofmeiers, en zijn kleinzoon, Pepijn de Korte werd koning in 751.
     Rond 670 trouwde Pepijn met Plectrudis om haar landen in het gebied rond de Moezel. De twee kregen twee kinderen. Deze kinderen waren zijn wettige kinderen en probeerden Karel Martel, de zoon van Pepijn bij zijn maitresse Alpaida, te beletten zijn vader als hofmeier op te volgen. Martel had echter de bevolking van Austrasië achter zich.
     Karel Martel wordt de eerste van de Karolingen genoemd en de kinderen van Plectrudis de laatste van de Pepiniden.
     Pepijn van Herstal stierf op 16 december 714. Hij werd opgevolgd als hofmeier door Karel Martel.
     Kinderen:
Getrouwd met Plectrude rond 670:
Drogo (ongeveer 695-708)
Grimoald II (stierf in 714)
Childebrand (stierf in 678-753)
Met zijn maitresse Alpaida:
Karel Martel (23 augustus 686 - 22 oktober 741)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_van_Herstal
-----
Name: Pepin CAROLINGIAN
NPFX: Mayor of Austrasia
Sex: M
Birth: 635 in Heristal,Belgium
Death: 16 DEC 714 in Jupille,Liege,Belgium
Note:
Pepin of Heristol (Liege, Belgium); Mayor Of The Palace Of Austrasia.
Pepin of Herstal (635?-714), Carolingian mayor of the palace, who reunited the Frankish realms in the late Merovingian period. A grandson of Pepin the Elder, he succeeded to his position in the kingdom of Austrasia around 680. In 687 he extended Carolingian rule to the other Frankish kingdoms, Neustria and Burgundy, but retained members of the Merovingian dynasty as figurehead monarchs in all three. Two years later he extended his control over the Frisians, a pagan people living on the North Sea coast. Pepin's death was followed by a civil war and the succession of his illegitimate son Charles Martel.
     Source: 'Pepin of Herstal,' Microsoft (R) Encarta. Copyright (c) 1993 Microsoft Corporation. Copyright (c) 1993 Funk & Wagnall's Corporation 'Royalty for Commoners', Roderick W. Stuart, 1993, p 129.

[50]

NPFX: Mayor of Austrasia
Sex: M
Birth: 602 in Austrasia,France
Death: 685 in Andene Monastery
Note: Mayor of the Palace to Siegbert 632

[51]

Birth: 613 in Landen,Liege,Belgium

[52]

Birth: 13 AUG 582 in Heristal,Austrasia,France
Death: 14 AUG 640 in Metz,Austrasia,France
Event: Fact 1 (2) Mayor of the Palace
Event: Fact 2 (2) 612 Bishop of Metz

[53]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Moselle_%28departement%29
Moselle is omgeven door de departementen Meurthe-et-Moselle en Bas-Rhin. Daarnaast grenst het departement aan Duitsland en Luxemburg.

[54]

Kind van:
<-- /Ferreolus TONANTIUS UNKNOWN

[55]

Chlodio, ook wel bekend als Clodio, Cloio, Chlogio of Chlodian VI (? - ca. 448) was een belangrijk krijgsheer van de Salische Franken ca. 428. Volgens latere legenden zou hij de zoon zijn geweest van koning Pharamond, die echter naar alle waarschijnlijkheid nooit heeft bestaan.
Geschiedenis:
Afgaande op de Historia Francorum van Gregorius van Tours kwam Chlodio uit Thüringen. Hij had een burcht te Dispargum aan de grens van het toenmalige Thuringen (Chlogionem ..., qui apud Dispargum castrum habitabat, quod est in terminum Thoringorum). Op basis van 11e-eeuwse bronnen wordt Dispargum soms geïdentificeerd met de palts in het Duitse Duisburg.
In 428 viel Chlodio het Romeinse Rijk binnen en bezette de steden Kamerijk en Doornik. Weldra bezette hij het gebied tot aan de Somme en maakte van de stad Doornik een Frankische hoofdplaats. Omstreeks 431 of 448 werd hij door de Romeinen verrast tijdens de bruiloft van een van zijn edelen en verslagen nabij Atrecht in Artesië. Ondanks de nederlaag bleef het gebied van het huidige België en Noord-Frankrijk tot aan de Somme onder het gezag van Chlodio. Chlodio werd een bondgenoot van de Magister militum Aetius, doch stierf kort nadien. Hij werd opgevolgd door Merovech, die vermoedelijk zijn zoon of schoonzoon was
http://nl.wikipedia.org/wiki/Chlodio

[56]

Pharamond (Faramund) (c. 370 - c. 427) wordt door sommigen beschouwd als de eerste koning van de Salische Franken, hoewel hij waarschijnlijk eerder een legendarische dan een historische figuur is geweest. Hij zou een zoon zijn geweest van Marcomer en Frotmund.
Geschiedenis:
Omstreeks 420 zou Pharamond zijn volk naar het westen hebben geleid. De Salische Franken staken de Rijn over en vestigden zich in Noord-Gallië, dat enige tijd daarvoor door het Romeinse leger was verlaten. De Romeinen sloten met de nieuwkomers een verdrag: in ruil voor een vestigingsgebied zouden de Franken als verplichting de verdediging van de Rijngrens op zich nemen. Pharamond zou zijn opgevolgd door zijn zoon Clodio of Chlodian VI. Zijn vrouw zou Argotta hebben geheten, een dochter van Genobaud, die weer een zoon zou zijn van de legendarische aanvoerder Dagobert (gestorven rond 389).
Bronnen:
De eerste bron die een koning Pharamond noemt, in één zin, is het achtste-eeuwse Liber Historiae Francorum, dat bedoeld was om de Franken een specifiek verleden te geven (de anonieme auteur was een monnik van de Abdij van Saint-Denis, die onder de invloed stond van hofmeier Karel Martel). De Benedictijner monnik Martin Bouquet (1685-1754) bedacht een heel verhaal om koning Pharamond heen. Een oude vertaalfout in het Liber Historiae Francorum leidde enkele historici uit de Vroegmoderne tijd ertoe om de vermelding van Pharamond ook aan de geschiedschrijver Prosper van Aquitanië (ca. 390-455) toe te schrijven, een tijdgenoot dus. En om de verwarring compleet te maken vermeldt Gregorius van Tours een andere Pharamond, een priester uit Parijs die leefde in de tweede helft van de zesde eeuw. Maar in de negentiende eeuw werd uiteindelijk bewezen dat 'koning Pharamond' een verzinsel was.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pharamond
-----
Event: Fact 1 (2) 404 Duke of the East Franks
Event: Fact 2 (2) 419 King of the West Franks
Event: Fact 3 (2) King of Westphalia

[57]

x ARGOTTA * Pharamond=Duke of the East Franks, King of the West Franks, King of Westphalia Argotta=Mother of all Kings of France

[58]

Marcomer (Marcomeres, Marcomir, Marchomir) was een Frankische hoofdman (hertog, dux) in de vierde eeuw. Hij leidde de Amsivariërs en de Chatten tijdens een inval in het Romeinse Rijk. Hij was getrouwd met Frotmund en waarschijnlijk de vader van Pharamond, waarvan de eenmalige vermelding[1] dat deze als vader van Clodio de stamvader van de Merovingers zou zijn, gewoonlijk met een flinke korrel zout wordt genomen.
Geschiedenis:
Samen met Sunno, een andere Frankische leider, viel Marcomer in 388 Romeins gebied binnen, zij bedreigden Colonia Claudia Ara Agrippinensium, het huidige Keulen. De Romeinen wisten een groot deel van het Frankische leger te vernietigen in het Kolenwoud in Oost-België. Marcomer ontsnapte echter. Arbogast, de Romeinse opperbevelhebber, die zelf van Frankische afkomst was, voerde onderhandelingen met Marcomer, maar toen deze tot niets leidden trok het Romeinse leger de Rijn over en verwoestte het gebied van de Bructeren en de Chamaven. Hierna sloten de Franken vrede met de Romeinen.
Rond 395 schond Marcomer het verdrag met de Romeinen. Ditmaal werd hij gevangen genomen en na een proces te Milaan verbannen naar Etrurië.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Marcomer

[59]

Gebeurtenissen:
De Romeinen en de Franken komen tot een vergelijk. De Franken mogen zich in Nederland beneden de rivieren en Vlaanderen vestigen, maar zij worden bondgenoten van de Romeinen en beloven de grens te helpen verdedigen. Zij worden daamee de eerste Germaanse federale staat (foederati) van het Rijk.
http://nl.wikipedia.org/wiki/358

[60]

De Franken waren een Germaans volk dat voor zover bekend vanaf circa 200 langs de grens van het Romeinse rijk aan de Rijn in het huidige Duitsland woonde en zich later ook uitbreidde eerst over geheel noordelijk Gallië en vervolgens zelfs het grootste deel van het huidige Frankrijk. Ze werden nog niet vermeld door de historicus Tacitus, die wel gewaagde van Istvaeones, evenals Plinius de Oudere.
---
Verspreiding
De vestiging van Frankische stammen tussen 260 en 537 geeft een geleidelijke verbreiding te zien vanaf de oevers van de Rijn naar het zuiden en westen. Rond 480 bezetten zij een gebied dat bijna geheel los lag van hun oorspronkelijke territorium, hoewel er rond 537 weer enige overlapping was met de oorspronkelijke grenzen van hun gebieden. Het is niet bekend wat de drijvende krachten waren achter deze migratie, maar het zou te maken kunnen hebben met het klimaat. Zie voor het verloop van de migratie bijgaande vier kaartjes: afbeelding. De trek van de Franken naar het zuidwesten werd vermoedelijk mede veroorzaakt door de trek rond 440-450 van de Saksen naar Engeland via de tegenwoordige Nederlandse kust, en daaruit voortvloeiende conflicten met de Frankische bewoners aldaar.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Franken

[61]

bet 186 - 213 King of the Franks - had many wars with Romans and Gauls during his reign

[62]

King of the Franks bet 128 - 149 x ATHILDIS <--dr. COILUS * BET 125-170 King of the Britons

[63]

De Sugambren (Latijn: Sugambri, Sigambri, Sygambri en Sicambri) waren een Germaanse stam die rond het begin van de jaartelling in de buurt van de Lippe leefde. In de vijfde eeuw woonden ze in de buurt van de Waal. Vermoedelijk waren ze een van de stammen die later het stammenverbond van de Salische Franken zouden vormen.
Oudste geschiedenis:
De herkomst van de Sugambren is onbekend. Ze worden voor het eerst genoemd rond het jaar 55 v. Chr. wanneer de ze de door de Romeinen verslagen stammen der Usipeti en Tencteri onderdak verschaffen en weigeren ze aan de Romeinen uit te leveren. Julius Caesar bouwde vervolgens een brug over de Rijn, stak de dorpen van de Sugambren in brand en liet hun koren afmaaien. De Sugambren zelf hadden zich tijdig met hun vee teruggetrokken.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gebruiker:Notum-sit/Sugambren
-----
Made a perpetual league with the German princes

[64]

Concluded a peace with the Gauls and abolished the custom of sacrificing the children of his enemies

[65]

King of Sicambri * x UNKOWN woman, dr: KING OF ORCADES (Norweigian)

[66]

aided the Saxons against the Goths

[67]

Erected an Oratory to Pallas

[68]

Brought his peopleout of Scythia and conquered Gaul, where they settled

[69]

De Cimmeriërs waren een vroeg-Europees ruitervolk van onbekende oorsprong. Ze waren vermoedelijk Indo-Europees van Anatolische, Thracische of Iraanse origine. Ze leefden in het zuiden van het huidige grondgebied van Oekraïne en Rusland in de 8e en 7e eeuw voor Christus. Rond 750 v.Chr. drongen ze vanuit de Krim over de Kaukasus naar het zuiden en bedreigden Klein-Azië en Assyrië, maar werden weggedrongen naar het westen. Ze trokken door Klein-Azië en versloegen het Phrygische rijk en koning Gyges van Lydië in 654 of 652 v.Chr. Koning Alyattes II wist de Cimmeriërs enkele tientallen jaren later te verslaan. Er zijn verschillende theorieën over wat er daarna van de Cimmeriërs is geworden, maar zekerheid is er niet.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cimmeri%C3%ABrs
-----
King of the Cimmerians on the Black Sea
Death: 443 BC
Note: was the Euxim of the Trojan Blood

[70]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Antenor_%28Troje%29
     Antenor is, in de werken van Homerus, een wijze Trojaanse vorst en raadsman van koning Priamus.
     Hij ontving Menelaüs en Odysseus, en vergezelde Priamus naar het legerkamp der Grieken, waar het tweegevecht tussen Menelaüs en Paris zou plaatsvinden. Hij gaf Priamus ook de raad "de schone" Helena aan de Grieken terug te geven, om de oorlog te beëindigen.
     Volgens bepaalde legenden zou hij achteraf verraad gepleegd en de stad Troje aan haar vijanden overgeleverd hebben.

[71]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Helenus
     Helenus (Grieks Helenos) was de zoon van de Trojaanse koning Priamus en koningin Hecabe.
     Net zoals Odysseus als de listigste onder de Grieken gerekend werd, was Helenus de slimste onder de Trojanen. Hij was een ziener die, eenmaal gevangen genomen door de Grieken, onthulde dat Troje niet zou vallen zonder de wapens van Herakles. Deze waren achtergebleven bij Philoctetes op het eiland Lemnos.
     Na de plundering van Troje huwde hij Andromache, weduwe van zijn omgekomen broer Hector, en volgde hij Neptolemus naar Epirus, waar hij koning werd.

[72]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Troje_VI-VII
     Rond 1700 v. Chr. werd Troje opnieuw bewoond. Gedurende de periode van Troje VI (ca. 1700-1240 v. Chr.) groeide Troje uit tot een rijke en machtige stad, dankzij haar positie aan de belangrijke handelsweg tussen de Egeïsche Zee en de Zwarte Zee.
     Op het hoogste punt van de stad werd een imposante burcht gebouwd met brede straten en meerdere losstaande paleisgebouwen. Ten zuiden hiervan lag het grote woongebied. Rond de burcht bevond zich een grote, sterke muur. Een tweede muur beschermde de omliggende stad. Troje was een rijke en relatief grote stad. Het inwoneraantal wordt op 6000-12000 geschat.
     Er is uit deze periode veel keramiek gevonden, mooie stukken van divers fabrikaat, sommige import, sommige uit Troje zelf. Het meest voorkomend is het zogenaamde grauwminische aardewerk, fijn bewerkt aardewerk dat (bewust) een metaalgrijze kleur gegeven is. Er zijn niet veel metalen voorwerpen gevonden - metaal was ongetwijfeld zo kostbaar dat metalen voorwerpen wanneer ze niet meer bruikbaar waren, werden omgesmolten, en niet weggegooid.
     Zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Troje

[73]

Birth: 1738 in Hebron, Canaan, Palestine (vgl. Gn.38 ± 1770) * Death: 1638 in Rameses,Goshen,Egypt

[74]

[75]

STAMREEKS VAN THOMAS SLEIJSTER TOT ADAM

Thomas SLEIJSTER b: Abt 1600		x 16-11-1625 Marije Loon
Robert DUDLEY 1533-1588 - Graaf van Leicester		Some married woman		http://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Dudley
John DUDLEY 1502-1553		x Jane GUILDFORD 1504 - 22-1-1554/5	[1]	http://nl.wikipedia.org/wiki/John_Dudley
dr. Eleanor WEST 1481-	[2]	x Edward GUILDFORD b: C. 1474	[3]
dr. Elizabeth Mortimer 1459 - na 10-5-1536	[4]	x Thomas WEST b: 1457	[5]
dr. Eleanor van Cornwall b: C. 1428	[6]	x Hugh MORTIMER b: C. 1429	[7]
Edmund van Cornwall 1382-1443	[8]	x Elizabeth BARRE 1412-1468	[9]
Richard van Cornwall 1360 - 10-1-1442/3	[10]	x Cecelia MERBURY 1364-1417	[11]
Geoffrey van Cornwall 1335 - 18-5-1365	[12]	x Cecelia SEYMOUR 1337-1369	[13]
Richard van Cornwall 1311-oct1343	[14]	x Sibella BODRUGAN 1315-1349	[15]
Geoffrey van Cornwall 1288-1335	[16]	x Margaret MORTIMER 1295-1345	[17]
Richard Plantagenet 1252-1296	[18]	x Joan SAINT OWEN b: C. 1260	[19]
Richard van Cornwall Plantagenet 1208/9-1272	[20]	x Sancha PROVINCE 1225-1261	[21]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_van_Cornwall
Jan zonder Land 24-12-1167 - 19-10-1216	[22]	x Isabel DE TAILLEFER 1188-1246	[23]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_zonder_Land
Hendrik II Curtmantle 25-3-1133 - 8-7-1189	[24]	x Eleanore D'AQUITAINE 1123-1204	[25]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrik_II_van_Engeland
Godfried V 24-aug/nov1113 - 7-9-1151	[26]	x Matilda MAUD Beauclerc 1101/2-1167	[27]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Plantagen
Fulco V van Anjou 1092 - 10-11-1143	[28]	x Erembourg DE BAUGENCY 1096-1126	[29]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_V_van_Anjou
Fulco IV van Anjou 1043 - 14-4-1109	[30]	x Bertrade DE MONTFORT 1059-1116/7	[31]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Bertrada_van_Montfort
dr. Ermengarde van Anjou 1018 - 18-3-1075/6	[32]	x Aubri-Geoffrey DE GATINAIS 980-1046	[33]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Ermengarde_van_Anjou
Fulco III van Anjou 21-6-967 - 21-6-1040	[34]	x HILDEGARDE 998-1040		http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_III_van_Anjou
m. Adelaide van Vermandois 934-975/978	[35]	x Geoffrey GRISGONELLE 938-987	[36]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Fulco_II_van_Anjou
Robert van Vermandois 900-967	[37]	x Adelaide GISELBERT 914-967		http://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_I_van_Meaux
Herbert II van Vermandois 880/890-942/3	[38]	x Liegarde HILDEBRANTE 887-923/987		http://nl.wikipedia.org/wiki/Herbert_II_van_Vermandois
Herbert van Vermandois 840-902	[39]	x Beatrix DE MORVOIS 845-883/940		http://nl.wikipedia.org/wiki/Herbert_I_van_Vermandois
Pepijn van Parijs v Vermandois 815-840/860				http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_van_Parijs
Bernard van Italië 797 - 17-4-818	[40]	x CUNIGUNDE		http://nl.wikipedia.org/wiki/Bernard_van_Italie
Pepijn van Italië 777 - 8-7-810	[41]	x Bertha OF TOULOUSE b: 770/780		http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_van_Itale
Karel de Grote 2-4-742 - 28-1-813/8	[42]	x HILDEGARDE b: 758 d: 30 APR 783	[43]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_de_Grote
Pepin III de Korte 714 - 24-9-768	[44]	x BERTRADA 720-783 <- dr.v Cambert	[45]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_de_Korte
Karel Martel 23-8-688 - 22-10-741	[46]	x ROTHRUDE 695-724	[47]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_Martel
Pepin II van Herstal 635 - 16-12-714	[48]	x ALPAID Elphide		http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_van_Herstal
ANSIGISE Carolingian b: 602-685	[49]	x ST BEGGUE 613-689	[50]
St Arnoul 'De Heristal' Carolingian 582-640	[51]	x CLOTHILDE DE HERISTAL
ARNOUL Carolingian		x Oda DE SAVOY
Ausbert OF MOSELLE d: 570		x BLITHILDIS
FERREOLUS	[52]	Duke of Moselle+Margrave of the Schelde x Deutera
SIGERMUS I		x UNKNOWN	[53]
CLODIO 380-445/447	[54]	x Basina DE THURINGIA		http://nl.wikipedia.org/wiki/Chlodio
PHARAMOND 370-427	[55]	x ARGOTTA * Pharamond	[56]	http://nl.wikipedia.org/wiki/Pharamond
MARCOMIR PHARAMOND 345-404	[57]	Duke of the East Franks		http://nl.wikipedia.org/wiki/Marcomer
CLODIUS I (VI) 324-389		Duke of the East Franks		http://nl.wikipedia.org/wiki/Salische_Franken
DAGOBERT II d: 300-379		Duke of the East Franks
GENEBALD I d: 262-358	[58]	Duke of the East Franks		http://nl.wikipedia.org/wiki/Clovis_I
DAGOBERT I 230-317		306 - 317 Duke of the East Franks
WALTER 245-306		BET. 298 - 306 King of the Franks		http://nl.wikipedia.org/wiki/Franken
CLODIUS III 225-298		bet 272 - 298 King of the Franks
BARTHERUS 205-272	[59]	bet 253 - 272 King of the Franks
HILDERIC 185-253		bet 213 - 253 King of the Franks
SUNNO 137-213		bet 186 - 213 King of the Franks	[60]
FARABERT122-186		BET. 166 - 186 King of the Franks
CLODOMIR IV 104-168		BET. 149 - 166 King of the Franks
MARCOMIR IV 105-149		King of the Franks bet 128 - 149	[61]
ODOMAR d: 128		King of the Franks bet 114 - 128
RICHEMER I d: 114		King of the Franks bet 90-114
RATHERIUS		King of the Franks bet 69-90 Builder of Rotterdam
ANTENOR IV		King of the Franks bet 63-69
CLODOMIR III		King of the Franks bet 51-63
MARCOMIR III		King of the Franks bet 32-50
CLODIUS II d: 0020		King of the Franconians
FRANCUS van de West Franken	[62]	King of the Sicambri (which name was changed to France
ANTHARIUS van de Sicambri d: 37 BC		King of Sicambri - Died in 37 by The Gauls
CASSANDER		King of Sicambri - Expelled the Goths
MERIDACHUS d: 95 BC		King of Sicambri - Fought against the Gauls
CLODOMIR II d: 123 BC		King of Sicambri
ANTENOR b: 143 BC	[63]	King of Sicambri
CLODIUS ANTENOR d: 159 BC		King of Sicambri - Died In Battle (Slain)
MARCOMIR b: 198 BC		King of Sicambri
NICANOR		King of Sicambri
CLODOMIR I d: 232 BC		King of Sicambri	[64]
BASSANUS MAGNUS		King of Sicambri , Priest
DIOCLES d: 300 BC	[65]	King of Sicambri
HELENUS I d: 339 BC	[66]	King of Sicambri
CAMBRA		From whom the people are called Sicambri
PRIAMUS d: 358 BC =>		King of Sicambri
ANENOR I d: 384 BC		King of Sicambri
MARCOMIR d: 412 BC	[67]	King of Sicambri
ANTENOR MARCOMIR d: 443 BC	[68]	King of the Cimmerians		http://nl.wikipedia.org/wiki/Antenor Troje
HELENUS				http://nl.wikipedia.org/wiki/Cimmeriers
PRIAM ILIUM
MARCOMIR
DILUGLIO ILIUM
PLASERIO
HELENUS
DILUGLIC
ALMADION
GETMALOR =>
PRIAM
ALEXANDRE
BASABILIANO
PLESRON
HELENUS
PRIAM
ANTENOR	[69]			http://nl.wikipedia.org/wiki/Antenor Troje
PLASERIO
GABERIANO
ELIACOR
PLESRON
PLASERIO
BASABILIANO
GELIO (Gelso)
ESDRON van de Scythians
FRANCO van de Scythians
GENGER van de Scythians
HELENUS OF TROY	[70]			http://nl.wikipedia.org/wiki/Helenus
PRIAM KING OF TROY	[71]	Hecuba (?) of Phrygia		http://nl.wikipedia.org/wiki/Troje_VI-VII
LAOMEDON van Troy		Placia (Strymo) van Troy
ILUS van Troy		x Eurydice van Troy
TROS van AcadiaTROY		x Callirhoe
ERICHTHONIUS		x Astyoche van Acadia
Darda DARDANUS b: 1710 BC d: 1610 BC		x Batea van Teucri
ZARAH b: 1738 d: 1638 (2e kind Gn.38:30)		x ELECTRA * One of The PLEIADES	[72]
JUDAH b: 1793 (4e kind Gn.29:35)	[73]	b: 1793 in Hebron, Canaan x Tamar
JACOB b: 1862 BC d: 1715 BC		147 jaar x Lea dr. Laban
ISAAC b.1938 d.1758		180 jaar x Rebecca dr. Bethuel
ABRAHAM b.2038 d.1863		175 jaar x Sara
TERAH b.2168 d.1963		205 jaar x Maria
NAHOR b.2197 d.2049		148 jaar
SERUG b.2227 d.1997		230 jaar x Melka
REU b.2259 d.2020		239 jaar
PELEG b.2289 d.2050		239 jaar
EBER b.2323 d.1859		464 jaar
SALAH b.2353 d.1920		433 jaar x Muak
CAINAN		Lk.3:36
ARPHAXAD b.2388 d.1950	[74]	438 jaar x Rasueja
SHEM b.2488 d.1888		600 jaar
NOAH b.2990 d.2040		950 jaar
LEMECH b.3172 d.2395		777 jaar
METHUSELAH b.3359 d.2390		969 jaar
ENOCH b.3424 d.3059		365 jaar
JARED b.3586 d.2624		962 jaar
MAHALALEEL b.3651 d.2756		895 jaar
CAINAN b.3721 d.2811		910 jaar
ENOSH b.3811 d.2906		905 jaar
SETH b 3916 d.3004		912 jaar
ADAM created 4046 d.3116 (930)		x Eve 4046 BC