De meeste interieurfoto's die wij na onze oproep binnenkregen, waren eigenlijk helemaal niet als interieurfoto bedoeld. Ze werden gemaakt bij een gezellig samenzijn en dan kwamen de tafel, de lamp, de kast vanzelf ook op  de kiek.

Een uitzondering vormden de dertien foto's die Alida de Vries-Sleyster ons stuurde.


Ze tonen bijna het hele benedenhuis van Willemsparkweg 153, een halve eeuw geleden, en op die foto's is geen mens te zien. De uitzondering is verklaarbaar: het was een huis om trots op te zijn, maar bovenal: de heer des huizes was winkelier in foto-artikelen en verdienstelijk fotograaf. Van oorsprong was hij kunstschilder, maar daar viel geen droog brood mee te verdienen. Wel met de verkoop van camera's en fotorolletjes en het afdrukken van duizenden familiekiekjes. Maar op zijn eigenfoto's waren mensen taboe: dat waren verstilde kunstwerken. En zijn jongste dochter Anneke, ook in de zaak, hield zich aan vaders norm, toen ze rond 1949 wel eens mocht oefenen met een oude plaatcamera en het eigen huis als onderwerp nam.


H. Sleyster junior begon in 1924 een piepklein fotozaakje in Willemsparkweg 160. In 1933 verhuisde het gezin naar de twee onderste verdiepingen van 153, aan de overkant.

Op de foto rechtsboven: De Willemsparkweg in 1949. V.l.n.r.: wijnhandel Ferweda & Tiemen op nummer 151. Foto- en Kinohandel H.Sleyster Jr. (153), het elektriciteits- en sanitairbedrijf van Joh. J. Jaspers (155) en NV 't Timmerhuis (157).

Foto 2:
Een hoek van de woonkamer. Rechts het grammofoonmeubel met de radio. Daarnaast is nog een stukje van de eettafel zichtbaar.



Links het theemeubel met daarboven een portret. Alle schilderijen waren door vader gemaakt.



De bekleding van de stoelen was van bruin velours, evenals de gordijnen.

Foto 3 rechts:
De keuken in het benedenhuis, met een deur naar de diep gelegen tuin.

Boven de gootsteen met maar een kraan. Geen boiler of geiser - er was alleen koud water.

22 treden, weet mevrouw De Vries-Sleyster nog. In de gangen en op de trap lag een kokosloper.

Aan de voorkant lagen de woonkamer en een klein slaapkamertje voor de twee jongens: de vier meisjes sliepen in een grote kamer aan de achterkant. Daar was oorspronkelijk ook een badkamer, die tot ouderlijke slaapkamer werd verbouwd. Sindsdien ging het gezin naar het badhuis, wat goed beviel.





Foto 5:
De gang op de eerste etage, gezien naar achteren.

Toen het echtpaar Sleyster hier in 1933 met zes kinderen kwam wonen, werd de badkamer aan het eind van de gang verbouwd tot slaapkamer.

Voortaan gingen de Sleysters een keer per week naar het badhuis.




Al het meubilair op deze foto's was in 1933 aangeschaft voor het nieuwe huis en deed bijna 30 jaar dienst.

In 1959, twee jaar na de dood van H. Sleyster, verkocht zijn echtgenote de zaak aan fotowinkelier Kees Luttik. Nog altijd is hier een fotozaak, nu van Nico van der Laan.